Janek, fot.Jerzy Jankiewicz

Z cyklu: Osoby i wydarzenia, które trudno dziś zapomnieć.

W latach sześćdziesiątych trenowano metodami podawanymi przez redaktora Stanisława Zakrzewskiego, na łamach magazynu „Sport dla Wszystkich”. Zdarzali się jednak tzw. „odkrywcy”, którzy stosując przez siebie wymyślone metody byli przekonani że im więcej czasu poświęcają danemu ćwiczeniu, tym lepsze będą mieli tego rezultaty. Z tej dość liczebnej grupy „odkrywców”, kilku doszło do dobrych wyników.

Jak na owe czasy, najbardziej szokującą metodą i wbrew ówczesnym regułom metodyki treningu siłowego było połączenie ze sobą trzech ćwiczeń: wyciskanie sztangi stojąc, zarzucanie sztangi na klatkę piersiową oraz wyciskanie sztangi leżąc. Takie nowatorskie rozwiązanie zrodziło się przypadkowo za sprawą Henryka Jasiaka. Ten absolwent AWF, były ciężarowiec oraz kulturysta, dobry młociarz oraz dziennikarz piszący o kulturystyce, prowadząc zajęcia z młodzieżą w warszawskiej „Syrence”, dawał im przykład ćwiczeń siłowych. Swój trening zaczynał od wyciskania sztangi stojąc, po czym przechodził do wyżej wymienionych ćwiczeń.

Na którymś z kolei treningu „zaprosił” do wspólnego ćwiczenia młodego Janka Włodarka. Z czasem dołączył do nich znany już aktor Marek Perepeczko.
Henryk Jasiak, zaawansowany już siłacz, nie miał żadnych trudności z wyciśnięciem 100 kg, w pozycji stojąc, zaś Jan Włodarek dopiero się uczył, więc musiał zaczynać od małych ciężarów oraz szlifować technikę w zarzucaniu sztangi na klatkę piersiową, sposobem na: „nożyce”, „przysiad” i „ proste nogi”. Dopiero po takiej intensywnej około 40 – minutowej zaprawie wyciskano sztangę leżąc. We wszystkich ćwiczeniach ruchy były bardzo dokładne. Nie stosowano mostkowania i wyginania grzbietu w pałąk, jak to powszechnie stosują współcześni zawodnicy. Po każdej serii zwiększano obciążenie i zmieniano szerokość chwytu.

Po roku takiego treningu uczeń doścignął nauczyciela, a po 3 latach już rywalizował z najlepszymi kulturystami w kraju, zaś w tym „nieskładnym i nowatorskim trójboju uzyskał: 130 kg w wyciskaniu klasycznym, 142,5 kg w zarzucaniu sztangi na proste nogi i 170 kg w wyciskaniu leżąc. A ważył tylko 87 kg. Mimo że na ówczesne czasy były to wyniki imponujące, nie było naśladowców tej metody treningu.
Autor: Jan Włodarek Luty 2004 r.

Rej.147/jw.- 18/ 2010.10.17 r.
Ostatnia aktualizacja 2010.10.26 godz. 12:11