Wypowiadanie się w wywiadach o kulturystyce i przy tej okazji na inne tematy związane z pracą, nauką, życiem prywatnym a także towarzyszącymi im porażkami oraz sukcesami wydaje się najistotniejsze w rozmowie z ciekawym człowiekiem. Aby zrealizować taki scenariusz, trzeba rozumieć nie tylko kulturystykę, ale również toczące się wokół życie społeczne oraz sport jako kulturę fizyczną, będącą w założeniu jednym ze środków wszechstronnego wychowania człowieka.

Nie bez znaczenia dla dobrego wywiadu jest również wyczucie i dobra intuicja oraz posługiwanie się środkami dziennikarskiego wyrazu kierujące rozmówcę na problemy nurtujące światek kulturystów. Spełnienie tych wymogów zasługuje już na wysoką ocenę dobrze spełnionej roboty dziennikarskiej.
Chętnie czytane, szczególnie przez młodzież, są wywiady, w których występuje analogia między dawnymi a nowymi laty. Aby taką rozmowę ciekawie przeprowadzić, trzeba chociaż ogólnie wiedzieć, co i jak było. Największą zaletą tego typu wywiadów jest ich historyczny przekaz o bardzo dużej wiarygodności, dający czytelnikowi prawdziwy obraz wydarzeń w minionych latach. Mamy więc tu bardzo ważny nasz powrót do korzeni, do tradycji w naszej kulturystyce, które dziś właściwie zostały już zapomniane.
Daje się jednak zauważyć, że tego typu rozmów o charakterze wspomnień i porównań prawie nie ma w naszej kulturystycznej prasie. Jest natomiast dużo wywiadów typu: „jestem i będę kulturystą” lub, że wszystko, co się z nią wiąże jest „cacy”. To żenująca literatura zarówno dla publicysty jak i dla czytelnika. Najlepsze i najciekawsze są rozmowy z osobami, które mają odwagę mówić „prosto z mostu”, dowcipnie i kompetentnie o sobie i sporcie, który uprawią lub trenowali. W tych najlepszych rozmowach – „spowiedziach” można zauważyć dystans do kulturystyki, kulturę oceny, przewagę trzeźwego rozsądku nad emocjami oraz przywiązywanie dużej wagi do faktów.
W kulturystycznych magazynach zdarzały się też wywiady z daną osobą bez kontaktu z nią. Dla takich wywiadów nie ma tu miejsca. Będą natomiast dobrze i ciekawie przeprowadzone rozmowy, nie tylko o kulturystyce, przez takich mistrzów pióra, jak Mirosław Prandota, Jacek Korczak – Mleczko i innych. One to w jakieś mierze przyczyniają się do formowania opinii, ocen, wyobrażenia czytelników o kulturystyce i ludziach z nią związanych.