Z cyklu: Osoby i wydarzenia, które trudno zapomnieć.

Marian Rossa jest jednym z „odkrywców”, wymyślił metodę na oporne mięśnie ramion i ją zastosował z rewelacyjnym wynikiem!
W połowie lat 60. własny i unikalny sposób na rozwój mięśni ramion miał Marian Rossa – wszechstronny sportowiec i znakomicie zbudowany kulturysta.

Zgodnie ze swoim rocznym planem treningowym, co pół roku, przez miesiąc wykonywał tylko dwa ćwiczenia bardzo mocno angażujące biceps i triceps. Potrafił przez 2 godziny wykonywać tylko dwa ćwiczenia.
Zaczynał od bicepsów. Siedząc na skośnej ławce uginał ramiona obciążone sztangielkami o wadze od 25 do 45 kg.
Stosował bardzo krótkie odpoczynki między seriami. Po godzinie na tej samej ławce przystępował do wyciskania 100 kilogramowej sztangi w wąskim uchwycie leżąc. Obciążenie stopniowo zwiększał do 140 kg. W ostatniej serii 3-5 powtórzeń.
Oczywiście, na swój sposób udoskonalił to ćwiczenie. Gryf sztangi, tuż nad klatką piersiową, na chwile zatrzymywał i mocno napinał tricepsy. Ostatnie trzy dni takiego treningu były niesamowicie intensywne, gdyż te dwa ćwiczenia wykonywał łącznie w jednej serii, czyli w tzw. super serii.
Stosowana przez niego metoda była skuteczna, dala mu niespotykaną rzeźbę przy dużej masie ramion, 47, 5 cm w obwodzie bicepsów. Takich w owym czasach, nikt nie miał w kraju!

Marian Rossa był niesamowitym sportowym herosem. Przy wadze ciała 82 - 85 kg i wzroście 174 cm wyciskał: stojąc – 135 kg, leżąc – 160 kg. Przysiadał ze sztangą o wadze 225 kg. 100 metrów pokonywał w 10,8 sekundy, kulą pchał na odległość 15,24 metra, zaś dyskiem – bez obrotu, z miejsca – rzucił 51,82 m. Czy dziś znajdzie się kulturysta, który osiągnie choćby przybliżone rezultaty w konkurencjach lekkoatletycznych?

Tym, którzy obecnie nie wyobrażają sobie postępu w budowaniu siły i masy mięśniowej bez wspomagania „chemią” oraz innym niedowiarkom muszę podać, że Marian często „wzmacniał” się spożywając: tatar, biały ser i pijąc dużo mleka. Może dzięki temu, że był zawsze naturalnym kulturystą teraz cieszy się dobrym zdrowiem, mając już ponad 70 lat.
Autor: Jan Włodarek Luty 2004 r.
Rej. 155/jw.-26/2010.10.22
Ostatnia aktualizacja 2010.10.30 godz.23:48