W dniach 2-4 listopada 1977 roku, w Nimes, mieście leżącym w południowo - zachodniej Francji odbyły się Mistrzostwa Europy i Świata w Kulturystyce. Obserwowałem te zawody jako przedstawiciel Centralnej Komisji Kulturystyki Zarządu Głównego TKKF i delegat na Kongres IFBB.
W zawodach uczestniczyły reprezentacje kulturystów i delegaci z 46 państw. Oprócz reprezentacji USA, Kanady, Czechosłowacji, które są potęgami w kulturystyce, przyjechały ekipy stawiające pierwsze kroki na arenie międzynarodowej z Senegalu, Singapuru, Mauritiusu itp.

Miasto Nimes robi duże wrażenie, gdyż ma niemal mityczny status, wywodzący się z celtyckiego grodu Nemausus (widać to na każdym kroku). W 121 roku p.n.e. znalazło się pod władzą Rzymu; za Oktawiana Augusta stała się kolonią rzymską. W V wieku zostało opanowane przez Wizygotów, a w 725 podbite przez Arabów i po 12 latach wyzwolone przez Karola Młota. W 1258 roku zostało przyłączone do Korony francuskiej. Pamiątki burzliwej historii miasta są w nim imponujące: Maison Carree (20 p.n.e.) - jedna z najlepiej zachowanych świątyń rzymskich; fragmenty murów obronnych z dwiema bramami z czasów rzymskich.
Liczący 2 tys. lat rzymski amfiteatr (100x133 m) i cyrk z czasów rzymskich w Nimes i obecnie przyciąga tłumy widzów na dawną arenę walki gladiatorów. Obecnie w tym mieście działa najsłynniejsza francuska szkoła torreadorów, organizująca, zawsze w maju walki z bykami. W takiej scenerii i klimacie magicznej Prowansji odbyły się zmagania najlepszych kulturystów.

W obecności ok. 1500 widzów, w tym licznej grupy przedstawicieli prasy, na scenie miejskiego teatru im. Pablo Neruda do walki o mistrzowskie tytuły w trzech kategoriach wagowych (tj. do 75 kg, do 90 kg i powyżej) stanęło 150 zawodników. Z krajów socjalistycznych startowało po trzech reprezentantów z Czechosłowacji i Jugosławii i 2 z Węgier. Gośćmi honorowymi byli m. in. Joe Weider (trener mistrzów, producent akcesoriów do treningu, wydawca kulturystycznych czasopism) oraz przedstawiciele zawodowych kulturystów: Arnold Schwarzenegger, Franco Columbo oraz Boyer Coe (Mr Universe NABBA zawodowców w 1973 i 1975 r.), który wystąpił z pokazem pozowania.

Do finału w poszczególnych kategoriach zakwalifikowano po 20 zawodników. Wyłoniono ich na podstawie oceny umięśnienia, proporcji i symetrii budowy ciała oraz układu dowolnego (pozowania). Te kryteria obowiązują również w imprezach kulturystycznych organizowanych w naszym kraju przez TKKF. W kraju dodatkowo rozgrywano bój siłowy - wyciskanie sztangi leżąc.
Otwarcia zawodów dokonał mer Nimes Emile Jourden oraz prezydent francuskiej federacji Albert Placide. Przemawiał również prezydent IFBB Ben Weider. Następnie odbyła się prezentacja najlepszych zawodników przy melodiach granych przez reprezentacyjną orkiestry miejskiej straży pożarnej - w całości transmitowana przez telewizję na kraje Europy Zachodniej. Ta część zawodów dostarczyła publiczności wiele i nie tylko sportowych emocji.
Nagle w trakcie przemówienia Bena Weidera, zapanował zmrok. Przeciążona linia elektryczna nie wytrzymała dodatkowego podłączenia reflektorów zainstalowanych dla potrzeb telewizji. Po kilku minutach ciemności zrobiło się widno, ale na krótko i ta sytuacja powtarzała się kilkanaście razy. Widzownie nawiedzeni przez egipskie ciemności siedzieli spokojnie czekając na pozowanie zawodników, a orkiestra strażaków grała ogniście. Jak na mistrzostwa świata, stało się to komicznie. Po 30 minutach wezwana ekipa elektryków, uporała się z usterką i dalej zawody odbyły się bez zakłóceń.

Zagrały fanfary i zaczęło się długo oczekiwane pozowanie finalistów mistrzostw. Pozowanie większości zawodników było statyczne i dość toporne. Nie przywiązywali wagi do płynności ruchów i finezyjnego napinania mięśni. Nie budziło to zachwytu publiczności przyzwyczajonej do ładnego, prawie baletowego pozowania kulturystów francuskich. Na tle takiego stylu rewelacyjnie zaprezentowali się przedstawiciele krajów socjalistycznych, a szczególnie reprezentacja Czechosłowacji. Pod kierunkiem choreografa byli oni solidnie przygotowani, ich sposób pozowania podobał się sędziom i publiczności. Zdobyli dwa złote medale i jeden brązowy w mistrzostwach Europy, a w Mistrzostwach Świata medal brązowy.
Wysoki poziom zaprezentował też Istvan Bitter z Węgier zajmując w ME w kategorii powyżej 90 kg trzecie miejsce, zaś w MS - siódme. Zawodnicy Czechosłowacji i Węgier od roku 1970 są dobrze znani entuzjastom kulturystyki w naszym kraju, startowali w zawodach w Warszawie i Pabianicach.

Tytuły mistrzów Europy zdobyli: w kat. do 75 kg Renato Bertagna (Włochy), w kat do 90 kg Petr Stach (Czechosłowacja), w kat. powyżej 90 kg Alois Pek (Czechosłowacja).
W Mistrzostwach Świata klasą dla siebie byli kulturyści USA. Kategoria do 75 kg: 1. Danny Padilla (USA), 2. Mochamet Makkawy (Egipt), 3. Renato Bertagna ( Włochy). Kategoria 90 kg: 1. Roy Callender (Kanada), 2. Darcy Becles (Barbados), 3. Petr Stach (Czechosłowacja). Stało się już zwyczajem, że zmagania w kategorii powyżej 90 kg wyzwalały największe emocje widowni. I tym razem był to pojedynek godnych siebie rywali rozgrywany przy głośnym aplauzie publiczności. Po bardzo wyrównanej walce zwyciężył Kalman Szkalak (USA) przed Mike Mentzerem (USA) oraz Paulem Grantem (Walia).

Klasyfikacja zespołowa
Mistrzostwa Europy:
1. Czechosłowacja 18 pkt.
2. Włochy 10 pkt.
3. Austria 6 pkt.

Mistrzostwa Świata:
1. USA 19 pkt.
2. Barbados 10 pkt.
3. Czechosłowacja 9 pkt.

W dniach rozgrywania mistrzostw obradował Kongres Międzynarodowej Federacji Kulturystyki IFBB, na którym był autor tej relacji, przewodniczący Centralnej Komisji Kulturystyki ZG TKKF.
Głównym tematem obrad był określenie kierunków dalszego rozwoju kulturystyki i koordynacja działalności poszczególnych federacji. Postanowiono udzielać więcej pomocy stowarzyszeniom państw rozwijających się w zakresie szkolenia i organizacyjnym. Mówiono także o konieczności prowadzenia badań na temat szkodliwości stosowania anabolików przez kulturystów.
Władze Federacji IFBB zapoznały się z informacją o rozwoju kulturystyki w Polsce, kierowanym społecznie przez entuzjastów tego sportu, wysoko oceniając dotychczasowe osiągnięcia, szczególnie w zakresie powszechności jej uprawiania. Podkreślił to Ben Weider - prezydent IFBB na posiedzeniu obrad Kongresu w swoim końcowym przemówieniu.
Autor: Jan Włodarek listopad 1977

OD JWIP.PL: W tych zawodach nie były przeprowadzane badania antydopingowe, więc zawodnicy mogli wspomagać się nie tylko proteiną i suplementami, ale również środkami zaliczanymi do anabolików. Kilka lat później Kalmak Szkalak stal się ikoną "koksiarzy" nie ukrywał ze dzięki sterydom wygrywał zawody. Mike Mentzer przedwcześnie zmarł z nie do końca wyjaśnionej przyczyny.
Rej.299/jw. - 32/2011.03.22/
Ostatnia aktualizacja:2011.04.03. Godz.23:14