Gdzie są chłopcy z tamtych lat?

Rok 1985. Rozmawia: Henryk Jasiak (1936 - 2008)

Janusz Woch, lat 26, żonaty, 2 dzieci, mieszka w Lubinie, od kilkunastu lat czołowy polski kulturysta, odniósł sporo sukcesów w kraju i za granicą.
Przeprowadziliśmy z nim rozmowę tym razem nie tylko na temat kulturystyki, metod treningu, wysiłku itd. Taką po prostu na luzie, o nim samym, jego poglądach na różne sprawy, upodobaniach i dążeniach.

Dlaczego Lubin nazywa się czasem stolicą polskiej kulturystyki? Czyżby jakaś specjalna atmosfera dla tej dyscypliny panowała właśnie w Zagłębiu Miedziowym?
W naszym mieście kulturystykę traktuję się, jako równorzędną w stosunku do innych dyscyplinę sportu. Dlatego mamy poparcie i pomoc ze strony władz politycznych i administracyjnych miasta i województwa, wielką frekwencję na każdych zawodach i pokazach, wielu sympatyków wśród ludzi z różnych szczebli władzy.

Mówią, że jesteś najpopularniejszą osobą w Lubinie. Czy to prawda?
To chyba przesada, ale bez fałszywej skromności mogę stwierdzić, że faktycznie w tym mieście i okolicach jestem znany i lubiany. Może dlatego, że często występuję na różnych pokazach propagujących kulturystykę i rekreację fizyczną w ogóle, że jestem uprzejmy dla ludzi, nigdy nie zadzieram nosa. Zawsze mam czas, aby porozmawiać z sympatykami kulturystyki i sportu.

A co ci właściwie dało to 10-letnie uprawianie ćwiczeń na sylwetkę, te tysiące godzin spędzone w małych salkach sam na sam z tym całym żelastwem?
Po pierwsze zawsze lubiłem sport i w ogóle ruch, wysiłek fizyczny. Dlatego ćwiczę zawsze z wielką przyjemnością, bez żadnego przymusu. Stąd też kulturystyka jest po prostu częścią mojego życia, częścią dającą mi optymizm i radość. Nie mówię już o wyróżniającej się sylwetce, radości z sukcesów czy możliwości zwiedzania innych krajów. Przez trening stałem się również bardziej konsekwentny w życiu w swoich dążeniach do różnych celów pozasportowych. To mnie cieszy i sprawia wielką satysfakcję.

A co na to twoja żona Longina i córeczka Izabela, nie mówię już o synu, który dopiero się urodził?
Żona już się przyzwyczaiła, traktuje kulturystykę jako mój zawód. Nie z racji występów, ale dlatego, że jestem instruktorem i pracownikiem, organizacyjnym ZW TKKF w Legnicy. Poza tym bierze ze mnie przykład i sama ćwiczy dla sylwetki i dobrego samopoczucia. Zawsze razem z córką chodzą na moje wszystkie występy. W domu mam znakomitą atmosferę, nikt mi czasu nie wylicza, a żona zawsze stara się przygotować to, co najbardziej lubię i to, co kulturyście jest potrzebne.

Jak wygląda twój zwykły dzień?
Zajęć mam dużo, głownie organizacyjnych. Ale codziennie znajduję czas na własny trening, zwykle 2 razy dziennie po 2 godziny. Po prostu staram się dobrze planować swoje zajęcia i dlatego starcza mi również czasu na dom.

A teraz bardziej drażliwy temat: anaboliki. Jak wiadomo, kulturyści byli niejako prekursorami zażywania sterydów dla wzrostu mięśni. Jak to jest u ciebie?
Zażywam je oczywiście, ale tylko okresowo. Zawsze robię to pod kontrolą lekarza. Ponieważ nie mam problemów z masą mięśniową, gdyż potrafię ją szybko zdobywać, Anabole zażywam w dawkach terapeutycznych, głównie dla przyspieszenia odnowy organizmu. Poza tym zażywam dodatkowo różne witaminy. Proteiny nie próbowałem, bo w moim wypadku nie jest mi potrzebna, ale innym kulturystom, mającym trudności z rozwojem masy mięśniowej - jak najbardziej ją polecam. W ogóle wydaje mi się, że problem anabolików został trochę wyolbrzymiony. Głównie z powodu nielicznych sportowców, z różnych zresztą dyscyplin.

Jaki występ przyniósł ci do tej pory największą satysfakcję?
Chyba udział w Pucharze Świata zawodowców (federacji WABBA - przyp. red.), który odbył się w Essen w RFN w roku 1981, do którego zostałem zaproszony jako jeden z 16 uczestników. Startowałem w doborowym towarzystwie takich mistrzów kulturystyki, jak Serio Oliwa, Robby Robinson, Serge Nubret. Nie zdołałem uplasować się w pierwszej szóstce, bo tylko tylu zawodników się oficjalnie punktuje, ale sam start w tej imprezie przyniósł mi wiele satysfakcji.

Byłeś w ubiegłym roku w Los Angeles w drodze do Las Vegas na mistrzostwa świata amatorów. Jakie wrażenie sprawił na tobie stosunek Amerykanów do kulturystyki?
Spędziliśmy w Kalifornii całych 6 dni. Panuje tam naprawdę wspaniały klimat i atmosfera wokół kulturystyki, a mówiąc szerzej - w ogóle wokół uprawiania ruchu dla zdrowia. Dotyczy to zarówno młodzieży, jak i ludzi w podeszłym nawet wieku. Tam traktuje się uprawianie kulturystyki, joggingu i innych form ruchu, jako pewien styl życia w zdrowiu, dla zachowania młodości i dobrej sylwetki. To mi bardo odpowiada i chciałbym, aby tak było również w Polsce.

Jakie jest twoje hobby, zainteresowania pozasportowe?
Nie mam jakiegoś specjalnego hobby, którym bym się poświęcał bez reszty. Z dyskoteki już wyrosłem, ale lubię muzykę i to każdą, byle była dobra.Bardzo pilnie śledzę i czytam różne wiadomości z dziedziny medycyny i fizjologii, bo dobrze jest wiedzieć, jak to jest z własnym organizmem poddawanym wysiłkowi fizycznemu.

Jak się ubierasz?
Najlepiej czuje się w dresie, ale na co dzień chodzę zwykle w dżinsach, sportowych koszulach i kurtce. Garniturów nie znoszę, duszę się w nich. Praktycznie miałem na sobie tylko dwa razy garnitur i krawat: na własnym ślubie i podczas pobytu na ostatnim Balu Mistrzów Sportu. Zresztą wytrzymałem w nim tylko 2 godziny.

Słyszałem, że lubisz samochody?
Tak, teraz mam Simcę Talbot i bardzo lubię nim jeździć. Ale nie jestem żadnym kamikaze za kierownicą, nie mam rajdowych ambicji. Lubię jeździć pewnie, z pełnym poczuciem tego, że panuję nad samochodem. Zresztą zawsze podziwiałem ludzi, którzy to co wykonują, wykonują z perfekcją. Sam dążyłem i dążę do mistrzostwa we wszystkim, co robię.

I na zakończenie: co dalej młody człowieku?
Szczyt formy, jako kulturysta chciałbym osiągnąć w przyszłym roku, kiedy to w Warszawie odbędą się mistrzostwa Europy. Nigdy nie eksploatowałem swojego organizmu w 100 procentach i dlatego sądzę, że mam jeszcze spore rezerwy. Kiedy zdobędę jakiś medal na mistrzostwach świata lub Europy - zakończę karierę zawodniczą. Ale na pewno nie porzucę kulturystyki. Będę instruktorem, działaczem i propagatorem. Nie tylko zresztą kulturystyki, ale aktywnego trybu życia, które każdemu człowiekowi może przynieść tak wiele radości i satysfakcji.
Dziękuję za rozmowę i życzę spełnienia marzeń.
Rozmawiał: Henryk Jasiak ” RF” 1985 r.)

Od Redakcji:Marzenia sympatycznego Janusza spełniły się tylko w części. Był już w dobrej formie i pewnym kandydatem do reprezentacji na mistrzowskie zawody, niestety zachorował i przerwał treningi. Nie zdobył wymarzonego medalu, ale stał się cenionym działaczem i organizatorem, podobno dalej jest instruktorem. Mamy nadzieje, że artykuł lub informacja o bieżącym życiu i pasji Janusa do kulturystyki, stanowiąca uzupełnienie powyższego wywiadu, wkrótce ukaże się na naszej stronie. /Grudzień 2007 r./.
Rej.314/ Wywiady-12/ 2011.04.03/
Ostatnia aktualizacja: 2011.04.13. Godz.20:13