Pompki, to ćwiczenie siłowe bardzo popularne. Wykonują ją je tak stateczni panowie podczas porannej gimnastyki, jak i wyczynowi sportowcy na zajęciach treningowych. Ćwiczenia tego rodzaju należą do licznej grupy ruchów związanych z pokonywaniem ciężaru własnego ciała, przy czym, zależnie od sposobu wykonywania, obciążenie rąk może być większe lub mniejsze. Krańcowym przypadkiem jest obciążenie ich całym ciężarem ciała, co ma miejsce podczas pompek w staniu na rękach. Ciekawe jest określenie wielkości sil występujących podczas różnorodnego wykonywania pompek. Rysunek przedstawia położenie ciała przy rozpoczynaniu pompki na równym podłożu. Ciężar ciała (P) działa wtedy częściowo na ręce i nogi.

Analizując zagadnienie, możemy ten ciężar rozłożyć na dwie siły (P1 i P2), działające wzdłuż linii łączących środek ciężkości z podłożem, a następnie przenieść je do punktów podparcia. Siły te rozkładamy z kolei na składowe poziome (Pt) i pionowe (Pc) . Składowe (Pt) działają na ciało rozciągająco, co łatwo można sprawdzić wykonując pompki na śliskim podłożu – nogi uciekają wtedy wyraźnie w tył.

Najważniejsze dla nas są siły (Pc) działające pionowo, gdyż właśnie one, decydują o początkowym obciążeniu. Suma tych dwu sił (Pc nóg i Pc rąk), jest równa ciężarowi ćwiczącego.. Obciążenie przypadające na ręce podczas wykonywania pompek tak jak na to wskazuje rysunek, wynosi ok. 60% ciężaru ćwiczącego. Zwiększenie tych wielkości może nastąpić wtedy, gdy zmniejszymy odległość między rzutem środka ciężkości ciała na podłoże a punktem podporu rąk (odcinek 1.). Krańcowy wypadek, to (1-0). Ma on mniejsze wtedy, gdy środek ciężkości ciała znajduje się nad punktem podparcia. Wówczas ( Pc rąk = P a Pt 0.).



Ciężar przypadający na ręce w momencie zaczynania pompek nie jest najważniejszą silą się występującą w tym ćwiczeniu. Kilkakrotnie większe obciążenia powstają w czasie uginania rąk. Wielkość tych sił zależy od przyspieszeń ruchu, wywołanych przez ćwiczącego. Maksymalnie obciążenie występuje przeważnie przy zmianie kierunku ruchu. W praktyce jest to moment zakończenia ugięcia rąk i początek wyprostu.

Powstają wówczas największe przyspieszenia hamujące, a w ich efekcie – największą reakcja podłoża. Moment ten jest także związany z największym rozciągnięciem mięśni prostowników w stawie łokciowym trójgłowego i łokciowego, które później odpowiadają wzmożonym skurczom.

Pompki na trzech krzesłach nie różnią się wiele w swej strukturze siłowej. Krzesła umożliwiają jednak wykonanie obszerniejszego ruchu, co utrudnia ćwiczenie ze względów anatomicznych.
Ponadto możemy tutaj regulować obciążenie różnych grup mięśniowych przez zmiany rozstawienia przednich krzeseł.
Autor: inż. Andrzej Olszewski, 1963 r. Przygotował: Ignacy, 27 listopada 2009 r.
Rej.347. /Porady - 42/ 2011.05.09
Ostatnia aktualizacja: 2011.05.21 godz.18:46