FIZYKA W KULTURYSTYCE

W czasie treningu kulturystycznego stosujemy kilka ćwiczeń gimnastycznych celem zwiększenia siły poszczególnych grup mięśniowych.
Takie ćwiczenia, jak podciąganiu się na drążku, podnoszenie nóg w zwisie na drabince ( lub drążku) czy skłony w tył z siadu na koniu gimnastycznym (ławce, są stosowane prawie przez wszystkich.

Zastanówmy się, jakie będzie oddziaływanie tych ćwiczeń w zależności od sposobu ich wykonywania. To samo, bowiem ćwiczenie inaczej wykonywane może w inny sposób oddziaływać na obciążenia pracą grupy mięśniowe.
Kościec nasz, jak wiemy, tworzy układ dźwigni poruszanych przez mięśnie - wokół stawów stanowiących osie obrotów. Obecnie istnieje możliwość określenia środka ciężkości każdej części ciała, czyli miejsca, do którego sprowadzać można jej ciężar.
Podczas zmiany położenia części jakiekolwiek kończyny zmienia się również położenie środka ciężkości tej kończyny. W tym właśnie kryje się możliwość zmiany obciążenia poszczególnych mięśni przy różnym wykonywaniu tego samego ćwiczenia.

Rysunek 1 przedstawia popularne ćwiczenie na mięśnie brzucha - wznos nóg w zwisie na drabince. Wznos nóg ruchem pokazanym na rysunku 1a jest o wiele łatwiejszy, niż ten sam ruch wykonywany tak, jak na rysunku 1b. Mimo, że ciężar kończyn nie zmienił się, odczuwamy większą trudność przy podnoszeniu nóg wyprostowanych w kolanach. Łatwo można zauważyć, że przyczyna leży w zmianie odległości środka ciężkości nóg od osi obrotu, którą tworzy staw biodrowy. Przy nogach zgiętych w kolanach ciężar ich (Pn) działa na mniejszym ramieniu (r) niż przy nogach wyprostowanych. Powstał moment siły M = Pn x r jest większy w przypadku 1b i to utrudnia uniesienie nóg.
(Rysunek 1 i 1b proszę zobaczyć w Forum Młodych ,temat: „Nasze ćwiczenia i trening”).

Podobna zjawisko występuje przy wznosie obciążonego tułowia ze skłonu do tyłu w siadzie na ławce. Chcąc więcej obciążyć ćwiczone mięśnie, staramy się jak najbardziej oddalić trzymany ciężarek od osi obrotu, którą stanowi staw biodrowy.
Zależnie od stopnia przygotowania ćwiczących można tu zastosować łatwiejszy lub trudniejszy wariant - np. ciężarek na piersi lub nad głową.

Nie analizują, jakie grupy mięśniowe pracują w obydwu przypadkach, zastanówmy się, jaka jest różnica w działaniu siły. Wyjaśnia to rysunek 2. Przy wąskim uchwycie obciążenie każdej ręki wynosi połowę ciężaru ćwiczącego: stosując szeroki uchwyt, musimy rozwinąć większą silę się (F), gdyż wtedy jej kierunek nie jest zgodny z kierunkiem ruchu w górę.
Autor: Andrzej Olszewski „SdW” 1962
Rej..356/Trening – 42/ 2011.05.22/
Aktualizacja; 2011.05.30 godz. 18:07
Ostatnia aktualizacja 2011.05.22 Godz. 08:24