W Polsce od 1957 r., każdy chłopak uprawiający kulturystykę marzył o tym, aby wyglądać, tak jak Steve Reeves, którego zdjęcia można było obejrzeć w publikacjach redaktora Stanisława Zakrzewskiego. Najbliżej tego ideału proporcji byli m.in.: Marek Perepeczko, Sławomir Filipowicz i Wiesław Chałas.

Idealnie wprost umięśniona sylwetka Steve Reevesa od ponad 50 lat jest wzorem dla wielu osób ćwiczących na całym świecie. Obecnie w epoce dopingu i powszechnego wspomagania rozwoju mięśni „koksem” coraz częściej przypomina się w czasopismach i magazynach kulturystycznych osiągnięcia sportowe i aktorskie Steve’a .
W latach 60. i 70. był sławny od Nowego Jorku przez Londyn i Paryż, aż po Warszawę. M. in. był ulubionym sportowcem i aktorem Sir Winstona Churchilla, wieloletniego premiera Wielkiej Brytanii, który często powtarzał „Steve Reeves to prawdziwy mężczyzna”.

Jednym z najbardziej fanatycznych wielbicieli Steeve’a jest amerykański aktor Sylwester Stallone, który po obejrzeniu jego filmu „Herkules”, w którym główna rolę grał Steve Reeves, rozpoczął intensywne treningi siłowe i wkrótce wypracował imponujące mięśnie prezentowane m.in. w filmach: „Rocky” lub „Rambo”. W Hollywood do tej pory wspominają jak „Sly”namawiał do ćwiczeń każdego napotkanego aktora mówiąc –„Czy chcesz wyglądać jak dupa, czy jak Steve Reeves”?


Steve Reeves urodził się 21.01.1926 r. w Glasgow w stanie Montana (USA). Wcześnie stracił ojca. Wychowywała go tylko matka, ciężko pracując na swojej farmie. W okresie wielkiego kryzysu gospodarczego przeniósł się z matką do Kalifornii, do miasteczka Oakland, które wraz z sąsiednim Santa Monica, leżącym u wybrzeżu Pacyfiku były już dobrze znane w Stanach z piaszczystych i słonecznych plaży. Miejsca te nazwano „;rajem kulturystów” lub „Muscle Beach”. Przez większość roku zjeżdżali tam kulturyści, ciężarowcy, zapaśnicy gimnastycy i zawodnicy innych dyscyplin sportu. Tłumnie przybywały tam „gwiazdy” filmu z pobliskiego Los Angeles, fabryki snów „Hollywood”; oraz podlotki z całych Stanów Zjednoczonych. Tworzyło to mieszaninę młodości, mięśni, siły oraz seksu.

W takiej scenerii dorastał Steve, ale za nią nie przepadał. Uczył się w gimnazjum i w nim w wieku 16 lat zaczął ćwiczyć kulturystykę z Eddie Yarricksem, kolegą i jego długoletnim partnerem treningowym, po latach czołowym kulturystą USA. Trenowali codziennie od 7 rano przed lekcjami.

Steve Reeves w jednym ze swoich późniejszych wywiadów tak wspomina ten okres:
„Po roku systematycznych i intensywnych treningów moja waga wzrosła o ponad 15 kg mięśni. Stałem się najlepiej zbudowanym uczniem szkoły. Moi rówieśnicy również poczynili duże postępy. To mnie jeszcze bardziej mobilizowało do treningu i rywalizacji. Głównymi kryteriami mojego rozwoju były proporcje, symetria i rzeźbamięsni. Każdy mój trening był nim podporządkowany”.
W gimnazjum zaprzyjaźnił się z Jackiem Delingerem niepozornie wyglądającym kolegą, z którego po kilku latach „wyrósł”jeden z najlepszych kulturystów na świecie, późniejszy zwycięzca zawodów Mr America i Mr Universe.

Steve pod koniec 1944 roku został powołany do marynarki wojennej, ale na początku 1946 roku powrócił do domu. Zabrał się ostro za treningi i już po kilku miesiącach wygrał prestiżowe zawody Mr California, a następnie Mr Western America. Zachęcony tymi sukcesami zwiększył intensywność treningów, czego efektem była poprawa umięśnienia.

W roku 1947, mając 21 lat zdobył tytuł Mr America (National Amateur Body Building Assoctation - NABBA) i stał się najmłodszym mistrzem. Następny rok też był dla niego udany. Najpierw zwyciężył w zawodach Mr California, później zaś okazał się bezkonkurencyjny w mistrzostwach USA, drugich pod względem prestiżu i popularności zawodach w Stanach Zjednoczonych. W tych zawodach pokonał takie, jak: Gregorg Eiferman, Jack Delinger, Alan Stephan, Vince Gironde, Gordon Scott (grającego w filmach rolę Tarzana) i stał się gwiazdą światowej kulturystyki.
Steve Reeves olśniony sławą w 1948 r. wziął udział w najważniejszych wówczas zawodach, zorganizowanych w Londynie z okazji Igrzysk Olimpijskich, o tytuł Mr. Universum (NABBA), odpowiadający dziś tytułowi Mr Olympia. Był faworytem, ale zdecydowanie przegrał z Johnem Grimkiem, starszym od niego o 16 lat, który do zawodów był znakomicie przygotowany, zarówno pod względem umięśnienia, jak i pozowania, urozmaiconego elementami gimnastycznymi. Steve.Reeves po tej porażce pojechał do Paryża na zawody o tytuł Mr. World (Amateur Athletic Union - A A U) i wygrał.

Kolejny rok był dla Steve’a mniej udany. W zawodach o tytuł Mr. USA przegrał z Johnem Grimkiem i Vince Girondą. Ta porażka zdopingowała go do jeszcze intensywniejszych treningów. Podjął je w Centrum Treningowym Roberta ”Boba” Hoffmana w Nowym Jorku. Po dwóch latach ciężkiej pracy zwiększył masę mięśniową, poprawił jakość mięśnie grzbietu i dolnych partii mięśni klatki piersiowej. Dobrze przygotowany do walki, w dn. 24.06.1950 r. zmierzył się w zawodach z najlepszymi na świecie rywalami o tytuł Mr. Universum (NABBA). Zawody rozgrywano w Londynie.

Od samego początku walka o zwycięstwo toczyła się między S. Reevesem a Reg Parkiem - reprezentantem Wielkiej Brytanii. W finale pierwszy wystąpił Anglik, wysoki i potężnie zbudowany. Klatka piersiowa jak u gladiatora, szerokie barki i doskonale rozwinięte nogi, szczególnie łydki. To był „;kolos”; z doskonałą rzeźbą i znakomicie pozujący. Publiczność od samego początku widziała w nim zwycięzcą.

Występ Steve Reevesa utrwalił John Mendes na łamach „Health and Strength”:
- „;gdy na scenie ukazał się potężny, wysoki, pięknie opalony, lekko uśmiechnięty Steve po sali widowiskowej i Royal National Hotel przeszedł subtelny szmer publiczności. Był to szmer zachwytu. Na scenie stał mężczyzna o szeroki w barkach, z niesamowicie umięśnioną klatką piersiową, wąskich biodrach i że, znakomicie rozwiniętymi mięśniami grzbietu, które nadawały górnej części sylwetki kształt litery V. Mięśnie miał doskonale wyrzeźbione i poseparowane. . Jego pozowanie byłe fantastyczne. Po scenie poruszał się płynnie i lekko, demonstrując, jakby w transie, swoje umięśnienie. Owacjom nie było końca”.

Reg Park, jego główny rywal, skwitował zwycięstwo S.Reevesa słowami: „Bóg dał mu wszystko, pełną wspaniałą kombinację: urody, genetyki i proporcji, a on to wszystko rozwinął i nam ukazał”.
Nowy mistrz miał 24 lata, a jego dane antropometryczne wyglądały następująco: wzrost - 182,5 cm; waga - 107 kg; obwód klatki piersiowej -132 cm; w pasie - 73 cm !; biceps, łydka i kark po - 47 cm; udo - 69 cm.

Ten wspaniały atleta do swoich rezultatów i sukcesów sportowych doszedł systematyczną i ciężką pracą na treningach oraz dzięki konsekwentnemu przestrzeganiu własnych zasad treningu.
Steve skrupulatnie planował swój trening i dokładnie opisywał go w tzw. dzienniczku. Na każdym treningu rejestrował wykonywane ćwiczenia, obciążenie, ilość serii i powtórzeń oraz ewentualne zmiany. Zapisywał też swoje spostrzeżenia i uwagi na temat swego treningu jak również metod treningowych innych zawodników. Dużo czasu poświęcał na analizowanie tych informacji i na tej podstawie układał nowe plany treningowe.
Był zwolennikiem dyscypliny treningowej łączącej perfekcję wykonywania ćwiczeń z pełną koncentracją psychiczną. Cenił ciszę i spokój, unikał rozmów. Ćwiczył 3-4 razy w tygodniu po 2 godziny. Trzy treningi poświęcał tym samym grupom mięśni, zaś w czwartym wykonywał inne ćwiczenia, tzw. uzupełniające np. na nogi. Poszczególne ćwiczenia wykonywał wg następującego klucza:
- 3 ćwiczenia na każdą grupę mięśni, z uwzględnieniem innego sektora mięśniowego;
- 3-4 serie każdego ćwiczenia, po 8-12 powtórzeń; raz w tygodniu wybrane ćwiczenia wykonywał w maksymalnych obciążeniach od 80% do 100 % swoich możliwości, powtórzenia – od 6 do 1.
Bardzo staranie dobierał obciążenia, zwracając uwagę, aby nie były za lekkie. Jego normę ilości powtórzeń określała „;zdolność”; wykonania w ostatniej serii danego ćwiczenia jeszcze dwóch powtórzeń. Jeśli wykonał 3 powtórzenia, to zwiększał ciężar od 5 do 10 kg.

Do jego ulubionych ćwiczeń należały:
- wyciskanie sztangi zza głowy(od 80 kg), lub odważników( od 32,5 kg);
- wyciskanie sztangielek, na skośnej ławce , głową do góry (od 50 kg);
- podciąganie na drążku w szerokim uchwycie, (z obciążeniem)
- martwy ciąg, półprzysiady i skłony ze sztangą (od 200 kg);
- w siadzie na skośnej ławce wznosy przedramion obciążonych sztangielkami (od 40 kg);
- na proste nogi zarzucanie sztangi na klatkę piersiową (od 120 kg).

Dokładnie przestrzegał swojej diety. Lubił jeść świeże warzywa i owoce. Codziennie spożywał 0,5 kg tuńczyka z sałatą z pomidorami oraz stek o wadze 250 gr. Miał też swoje ulubione napoje: np. sporządzane z białek 4 jajek, banana, miodu, proteiny sojowej, 0,5 l. mleka chudego lub soku pomarańczowego. Podczas treningów pił swój napój sporządzony z soku cytryny i miodu. Posiłki spożywał punktualnie o tej samej godzinie. Można powiedzieć, że ta dieta była skuteczna, ponieważ do 60 roku życia różnica między jego obwodem klatki piersiowej a obwodem w pasie wynosiła ponad 55 cm! Sypiał ok. 8-10 godzin.

Zaledwie w kilka dni po londyńskim zwycięstwie upomniało się o niego Hollywood. Przyjął propozycję i powiedział: - „Kocham kulturystykę jako sport, ale musze myśleć o przyszłości, mówiąc to jestem ze swoją rodziną i matką, której tyle zawdzięczam”.
W tydzień później wyjechał do Włoch grać swoją pierwszą rolę w filmie. Na planie wśród kamer czuł się jak na zawodach kulturystycznych. Kino od razu go zaakceptowało. Doskonale prezentował się w filmach historycznych o czasach starożytnej Grecji i Rzymu. Grał również w filmach o współczesnej tematyce. Wcielał się w rolę m. in.: siłacza, romantycznego kochanka, gladiatora, pirata, złodzieja, detektywa. Jego uroda, sylwetka i siła to były nie jedyne atuty jego autorstwa. Miał bardzo dobrą dykcję i pamięć do tekstów. Nigdy nie korzystał z dublerów wykonując karkołomne pojedynki. Stał się ulubieńcem Ameryki, a szczególnie młodzieży, zachwycał kobiety. Grał główne role w wielu filmach, przeważnie w trzech filmach w ciągu roku.. Z najbardziej znanych filmów, w których wystąpił w roli głównej, można wymienić m.in.: „Athewa”(1954), „Herkules” i „;Wielki maraton”(1958), „Złodziej z Bagdadu” i „Ostatnie dni Pompei”(1960), „Romulus i Remus”(1961), „Wojna Trojańska” (1962), „Syn Spartakusa” (1963).

Największy sukces przyniosła mu główna rola w filmie „;Herkules”. Dała mu sławę i fortunę. W 1958 roku został w USA Najlepszym Aktorem Roku. W klasyfikacji o ten zaszczytny tytuł wyprzedził m.in. bardzo popularną aktorkę Doris Day oraz sławy światowego kina: Rocka Hudsona i Johna Wayna. W okresie kariery filmowej nie zapominał o treningu, gdy tylko miał trochę wolnego czasu poświęcał go ćwiczeniom rekreacyjnym z ciężarami.

Z filmem rozstał się w 1971 roku, gdy miał 45 lat. Ponownie zaznaczył swoją obecność w kulturystyce. Napisał kilka książek o treningu, w tym o rekreacyjnej kulturystyce, .naturalnych metodach ćwiczeń oraz o diecie w kulturystyce. Ogromną popularność zyskała jedna z jego ostatnich książek pt. „Building the Classical Physigue”The Natural Way”; jej nakład był kilkakrotnie wznawiany w kilkunastu krajach. W Wielkiej Brytanii jest uznawana za najlepiej napisaną pozycję o kulturystyce.

Był zagorzałym wrogiem stosowania przez kulturystów różnych niedozwolonych środków dopingujących. W swoich publikacjach i udzielonych wywiadach przestrzegał przed zażywaniem sterydów, piciem alkoholu i paleniem papierosów, zachęcał zaś do zdrowego i higienicznego trybu zdrowia. Wszystkich zachęcał do zdrowego i higienicznego trybu zdrowia.
W 1994 r. Steve. udzielił wywiadu magazynowi kulturystycznemu „Iron Man” jednemu z najstarszych, istniejącego od 1934 roku i najbardziej fachowemu w swojej branży. Tak w nim ocenił współczesna wyczynową kulturystykę:
- „Przedtem kulturystykę ćwiczyliśmy dla zdrowia, czystej rywalizacji sportowej, a dzisiaj trenuje się przy pomocy sterydów, Obecna czołówka światowa wygląda jakby była klonowana. Wszyscy są podobni do siebie: sylwetkami i masą ciała. Różnią się kolorem włosów i skóry. Kiedy ja byłem zawodnikiem, każdego z nas można było rozpoznać z odległości jednej mili? Obecnie nie jest to możliwe.”

Przez ostatnie lata swojego życia mieszkał wraz z matka i żoną mającą polskie korzenie na rancho w Escondido w pobliżu San Diego w stanie Kalifornia. Tam miał nareszcie czas i spokój dla siebie i najbliższych. Systematycznie ćwiczył dla zdrowia i mógł oddawać się uwielbianej przez siebie jeździe konnej.

Steve Reeves zmarł 1 maja 2000 r., ale na zawsze pozostanie jako wzór doskonałego i wybitnego kulturysty, który jako pierwszy w historii kulturystyki rozpowszechnił ją na całym świecie również swoimi filmowymi rolami.
Chociaż od jego sukcesów w kulturystyce minęło już ponad 50 lat, to wciąż jest uznawany za najwybitniejszego kulturystę wszechczasów - charyzmatycznego fenomena - przez szerokie rzesze kulturystów oraz m. in. przez federacje kulturystów: NABBA, AAU, WABBA oraz najstarsze magazyny kulturystyczne „Health and Strength”;czy Iron Man”.
Autor: Miroslaw Głogowski Marzec 2005 Londyn. Artykuł chronony prawem autorskim specjalnie napisany i przeznaczony dla Jana Włodarka.
Rej.374./ Sylwetki – 29/ 2011.06.26/ JWIP.PL
Aktualizacja: 2011.07.10. Godz. 10:10