Rocznik1936. Warszawiak. Przyspieszona wojenna edukacja i trzy powstańcze dni w zasypanej piwnicy przy ulicy Królewskiej. Potem już Wybrzeże dokąd trafiły dziesiątki stołecznych rozbitków… niezwykły życiorys. Bo STANISŁAW WIELGUS był tancerzem w Operze Bałtyckiej i „Mazowszu”, bokserem i ratownikiem, nauczycielem, kulturystą, „konwojentem utargów” i specjalistą odnowy biologicznej olimpijskiej kadry judoków. Jest chyba najbardziej znanym w Polsce chiropatą, czyli kręglarzem co uzdrawia kilkoma ruchami rąk…

Dzisiaj to brzmi jak bajka starszego pana, ale mnie ukształtowała szkoła – mówi pan Stanisław. – Legendarna już, nie byle jaka. Wczesne lata pięćdziesiąte, ulica Traugutta we Wrzeszczu, Technikum Wychowania Fizycznego. Uczyli: spec od ciężarów i judo pan Borejsza, Sławomir Zieleniewski, który potem odkrył Władka Komara. Cztery razy w tygodniu po sześć godzin sportu i świadomości, że to będzie przygoda na cale życie. Tak myślałem ja, mój kumpel z ławki Ryszard Zieniawa, który potem jako zawodnik i trener zdobył w judo prawie wszystko, co było do zdobycia.

Uczeń Wielgus boksował. W sali na „Wybrzeża” przy ulicy Kartuzkiej. Obok ringu trenerzy Bianga i i Kurat, między linami parada gwiazd polskiego pięściarstwa – Węgrzyniak, Kukier, Antkiewicz, bracia Dampcowie. Mańkut Wielgus doboksował do tytułu mistrza polski juniorów, dla kamuflażu przed familią występował pod subiektywnym pseudonimem „Wielgosz”, a najbardziej sobie cenił… bony żywnościowe, a 15 złotych za trening, które realizował w barze mlecznym naprzeciwko gdańskiego dworca.

Bokser – maturzysta Wielgus pewnego dnia doznał olśnienia. Owoc zakazany, amerykański wówczas – kulturysta. Dla pełnego zrozumienia zjawiska przygotował sprzęt, który składał się z wiadra pełnego wody- to do ćwiczeń na biceps oraz … puszek zalanych cementem, które zastąpiły hantle.

Trenował w „piwnicznej izbie”, szalał na zawodach w Sopocie, na terenie tenisowych kortów. Z biegiem lat został magiem mistrzów bodybuiklingu, u niego pobierał pierwsze nauki obecny trener kadry narodowej, P. Fileborn do dzisiaj można go często spotkać w słynnym gdyńskim ośrodku mistrza Jerzego Kryńskiego…

Ale to najważniejsze zdarzyło się dziesięć lat temu. Adres znał, zresztą każdy mieszkaniec okolic Stargardu Gd. Cierpliwie wyjaśniał jak trafić. Chata nie budziła zbytniego zaufania, ale przekonała kolejka cierpiących oczekujących na poradę. Wewnątrz przyjmowała bowiem niejaka kobieta Rudakowa, specjalistka „kręgarka”, najbardziej znana obywatelka osady Czarna Woda. I właściwie wtedy Stanisław Wielgus rozpoczął swą przygodę z chiropatią.

Blisko sto lat temu amerykański medyk, Daniel Palmer, odkrył iż każda część kręgosłupa odpowiedzialna jest za prawidłowe funkcjonowanie różnych wewnętrznych organów człowieka. Zwyrodnienia kręgosłupa – oprócz bólu – powodują niedowłady organów ruchu, mogą unieruchomić chorego.

Pacjenci Wielgusa przychodzą do niego po ratunek. Od lat nie mogą wyzwolić się z choroby leczonej farmakologicznie, co drugi ma organizm zatruty prochami. On ma im pomóc.

Zaczął od przyjęć od w… przedpokoju, dzisiaj ma w Gdańsku – Wrzeszczu Klinikę Chorób Kręgosłupa, gdzie oprócz niego pracuje siedmiu lekarzy i gabinet w Gdyni. Kręglarstwo przeżywa w świecie prawdziwy renesans, zaczyna być uznawane za „normalną” gałąź medycyny zdjęcie rentgenowskie i rozmowa z chorym na początek. Potem dotyk, uciskanie i często klika ledwie ruchów, które wypędzają ból i przywracają sprawność.

Wielgus był już wzywany do… Kanady, Szwecji, Niemiec. Przyjeżdżają do niego ludzie z całej Polski. On gratis leczył zawsze sportowców: Lucynę Kałek, Mariana Kolasę, Władysława Kozakiewicza, Janusza Kupcewicza, Leszka Kucharskiego… W Norwegii pomagał w treningach kadry pięściarzy prowadzonej przez naszego Andrzeja Gmitruka, był przy polskich kick – bokserach i przy siatkarzach Gedanii.

Zajmował się także za przykładem docenta Horbulewicza z gdańskiej AWF… relaksologią. Podobno najlepiej można się relaksować leżąc w półmroku: wyłącznie w rytmie muzyki Jeana – Michela Jarre’a. Tą metodą można ponoć wyzwolić skrajną mobilizację i witalność Supermena…

Ostatnio Wielgus namówił lekarzy z Trójmiasta do przebadania 10 tysięcy gdańskich dzieci. Okazało się, że 80 procent z nich ma wady postawy. Wtedy wydał książkę (z opisem ćwiczeń) „Pomóź swemu dziecku”, małolatów co sobota przyjmuje w swej klinice bez płatnie, a miejscowe kuratorium wprowadziło w przedszkolach pięć godzin obowiązki ego wf w tygodniu…

Codziennie rano gdyńskim Skwerem Kościuszki biegnie człowiek w dresie. Dawka 8 kilometrów. To Wielgus.
-Jak się ma ludziom pomagać, leczyć, to nie można sobie pozwolić na chorobę – mówi pan Stanisław i mknie w kierunku morza..
Autor: Jacek Korczak – Mleczko, marzec 1993 r. (Tytuł oryginalny artykułu: „Uciskam więc jestem”).

Od JWIP.PL Upłynęło 18 lat od napisania tego artykułu, a Stanisław Wielgus, jest dalej bardzo aktywny. Leczy ludzi, pomaga również kulturystom.
Stanisław ma 75 lat, ćwicząc utrzymuję znakomitą kondycję. Dzień w dzień, rano ćwiczy sztangą, boksuje, jeździ na rowerze lub na rolkach. Jest przykładem, że bez względu na wiek można uprawiać sport i być sprawnym fizycznie (JW., lipiec 2011).

Rej. 380./ Pionierzy 24 /2011.07.07./ JWIP.PL
Aktualizacja:2011,08.24.. Godz. 19:28