
(Na zdjêciu Marian Rossa w 1965r. Fot. Jan Rozmarynowski)
Ogl±daj±c dawne pos±gi greckie i rzymskie, które przedstawiaj± wspaniale i harmonijnie zbudowanych atletów, dostrzegamy, ¿e maja oni raczej szerokie, bardzo umiê¶nione talie. Pocz±tkowo (do lat 50 XX w.) w kulturystyce wzorowano siê na tych symetriach, obecnie jednak trend jest inny. Kulturysta powinien mieæ taliê szczup³± i smuk³±, a przy tym wygl±daj±ca niczym pancerz. Po wielu latach badañ i do¶wiadczeñ wypracowano specjalny program na rozwój i ukszta³towanie ¶rodkowej czê¶ci cia³a, czyli talii.
Silna i wysmukla talia potrzebna jest nie tylko kulturystom. Podkre¶la ona zarówno wygl±d i sylwetkê, stanowi równie¿ o sile, sprawno¶ci i zdrowiu ca³ego cia³a. Jej kszta³towaniem nale¿y zaj±æ siê wówczas, je¶li zawarto¶æ t³uszczu wynosi ponad 15 procent wagi cia³a u mê¿czyzn i 20 procent u kobiet. Wówczas cierpliwo¶æ i wytrwa³o¶æ mog± doprowadziæ w ci±gu 2 - 6 miesiêcy do uzyskania po¿±danych wyników. Je¶li zawarto¶æ t³uszczu jest ni¿sza, kszta³towanie tali bêdzie trwa³o jedynie 30 dni!
Anatomia
Talia ³±czy górn± i doln± czê¶æ cia³a, stanowi jakby o¶ naszej sylwetki. Je¶li bêdzie s³aba, uniemo¿liwi uzyskanie wysokiej sprawno¶ci fizycznej i dobrych wyników w ka¿dej dyscyplinie sportowej i pracy fizycznej. Dobrze umiê¶niona i silna talia potrzebna jest równie¿ po to, aby utrzymaæ stabilno¶æ dolnej czê¶ci cia³a w czasie pracy górnej czê¶ci i odwrotnie. Poniewa¿ brak jest w tej czê¶ci cia³a silnej struktury kostnej, poza krêgos³upem, najwa¿niejsz± rolê spe³nia dobrze rozwiniêty pancerz miê¶niowy. Miê¶nie tali maj± bowiem za zadanie utrzymanie cia³a w pozycji spionizowanej, zapewnienie w³a¶ciwej stabilno¶ci.
Na kszta³t i si³ê talii wp³ywaj± miê¶nie zewnêtrzne i wewnêtrzne. Do najwa¿niejszych miê¶ni zewnêtrznych modeluj±cych taliê nale¿±:
● prosty brzucha (biegn±cy od ¿eber do pêpka),
● sko¶ne zewnêtrzne (z obu stron klatki piersiowej, biegn± sko¶nie do pêpka),
● sko¶ne wewnêtrzne (biegn± pod zewnêtrznymi w przeciwnym kierunku).
Genetyka
Kszta³t talii zale¿y w pierwszym rz±dzie od uwarunkowañ genetycznych, ogólnej budowy cia³a. Spotykamy, wiêc talie grube, cienkie i wysmuk³e, d³ugie i krótkie. Ogólnie rozró¿nia siê dwa typy talii:
● nordyck±, która charakteryzuje siê w±skimi biodrami i d³ug± czê¶ci± ¶rodkow± cia³a, od pêpka po ¿ebra,
● ¶ródziemnomorsk± - talia krótka, mocno umiê¶niona, szczególnie w okolicach pêpka.
Kszta³t tali w ka¿dym przypadku jest okre¶lony genetycznie i w sposób zasadniczy zmieniæ go nie mo¿na. Ale mo¿na, poprzez odpowiednie æwiczenia, zmieniæ symetriê talii na drodze rozwoju odpowiednich miê¶ni. Przy d³ugiej talii, na przyk³ad, trzeba maksymalnie rozwin±æ dolne czê¶ci miê¶ni najszerszego grzbietu, aby j± „skróciæ”. Przy krótkiej i grubej talii celem bêdzie kszta³towanie sylwetki w formie V, a tak¿e zmniejszenie warstwy t³uszczu w okolicach ¶rodkowej czê¶ci cia³a. £atwiejsze zadanie bêd± mieli ci, którzy posiadaj± tzw. taliê osy - w tym przypadku bêdzie chodzi³o jedynie o utrzymanie w³a¶ciwych proporcji. Dla innych droga do symetrycznej, dobrze umiê¶nionej i silnej talii wiedzie przez odpowiedni± dietê i od¿ywianie oraz stosowanie efektywnych metod treningu.
Dieta i od¿ywianie
Bardzo istotne znaczenie ma sposób i jako¶æ od¿ywiania, gdy¿ w³a¶nie w okolicach talii najchêtniej odk³ada siê t³uszcz i zmienia proporcje tej czê¶ci cia³a. Najwa¿niejsze to utrzymanie w po¿ywieniu proporcje, 1:2:3 je¶li chodzi (w kolejno¶ci) o t³uszcze, proteiny i wêglowodany. Inaczej mówi±c, stosunek tych podstawowych sk³adników po¿ywienia powinien siê kszta³towaæ w³a¶nie w takiej proporcji. Do tego dodaje siê oczywi¶cie sk³adniki metabolizuj±ce: witaminy i minera³y.
Eksperymenty wykaza³y, ¿e wa¿ny jest równie¿ sposób spo¿ywania posi³ków. Najlepiej je¶æ mniej i czê¶ciej, czyli 4-5 razy dziennie, gdy¿ wówczas nie wyzwalamy du¿ej ilo¶ci enzymów powoduj±cych odk³adanie siê t³uszczu. Nadmiar t³uszczu jest trudny do usuniêcia najpierw bowiem spalana jest tkanka miê¶niowa. Przy stosowaniu diety niskokalorycznej utrata wagi cia³a w okresie pierwszych 19 dni nastêpuje w 65 proc. Na skutek utraty tkanki miê¶niowej, a dopiero reszta przez ubytek wody i t³uszczu.
Ile spo¿ywaæ kalorii dziennie, aby pozbyæ siê nadmiaru t³uszczu w okolicach tali? Dla osób maj±cych nadwagê najlepsze jest stosowanie tzw. negatywnej równowagi kalorycznej. Chodzi o to, aby mniej kalorii spo¿ywaæ ni¿ ich siê spala. Przy dobrej diecie i stosowaniu odpowiednich æwiczeñ mo¿na w okresie tygodnia straciæ nawet ponad 1 kg t³uszczu ( odpowiada to ok. 7200 kal.). Dla osób nie posiadaj±cych nadwagi wskazana jest normalna dieta i dobry program treningowy.
Ogólnie mo¿na powiedzieæ, ¿e o powodzeniu treningu na taliê decyduj±:
● dieta z odpowiedni± zawarto¶ci± kalorii,
● czêsto¶æ posi³ków,
● w³a¶ciwe æwiczenia i systematyczny trening.
Stosuj±c jednak bardzo ostr± dietê, z ma³± zawarto¶ci± kalorii ( w przypadku du¿ej nadwagi), trzeba uzupe³niaæ po¿ywienie dodatkowymi naturalnymi ¶rodkami witaminowo - mineralnymi.
Program treningowy
Miê¶nie tworz±ce tzw. pancerz brzuszny s± bardzo oporne na rozwój, dlatego trzeba je „atakowaæ” bardzo intensywnie, czêsto a¿ do bólu. Rozró¿nia siê trzy rodzaje æwiczeñ, które maj± pozytywny wp³yw na kszta³towanie talii:
● æwiczenie aerobiczne (rower, biegi, trening obwodowy), które przyczyniaj± siê do utraty tkanki t³uszczowej,
● æwiczenia z obci±¿eniem w³asnego cia³a (sk³ony w ró¿nych pozycjach, skrêty, unoszenia nóg) rozwijaj± miê¶nie,
● æwiczenia z obci±¿eniem w³asnego cia³a, które s³u¿± do ostatecznego ukszta³towania talii, nadania miê¶niom rze¼by i si³y.
Trening na taliê jest monotonny i trudny. Dlatego zaleca siê nastêpuj±cy system. Je¶li np. w danym dniu æwiczycie klatkê piersiow±, uda i ³ydki, to kolejno¶æ powinna byæ taka, ¿e np. po 4 seriach wyciskania w le¿eniu robimy 1-2 serie sk³onów tu³owia w przód, znów 4 serie np. rozpiêtek, a nastêpnie 1-2 serie na taliê itp. Chodzi o to, aby zasadnicze æwiczenia na inne grupy miê¶niowe w danym dniu przeplataæ æwiczeniami na taliê. Unika siê w ten sposób monotonii treningu i uzyskuje lepsze efekty.
Jakie s± najlepsze, najbardziej efektywne æwiczenia na kszta³towanie osi cia³a - tali? Jest ich bardzo wiele i ogólnie mo¿na powiedzieæ, ¿e nale¿± do nich sk³ony w przód, sk³ony boczne, skrêtosk³ony, kr±¿enia tu³owia, wyprosty tu³owia wykonywane z obci±¿eniem dodatkowym w ró¿nych kombinacjach.
Konieczna jest jednak taka selekcja æwiczeñ, aby jak najszybciej doprowadzi³a do celu. Wiadomo, ¿e najlepszym sposobem na rozwój ka¿dego miê¶nia jest wyizolowanie go w trakcie æwiczenia oraz tzw. prze³adowanie, a wiêc zmuszenie do maksymalnego wysi³ku.
A oto zestaw najbardziej ekonomicznych æwiczeñ na taliê.
1.Sk³ony tu³owia z le¿enia ty³em na poziomej ³awce, nogi w kolanach ugiête; pracuj± miê¶nie proste brzucha (cze¶æ górna), sko¶ne zewnêtrzne i wewnêtrzne.
2. Unoszenie zgiêtych w kolanach nóg do klatki piersiowej w le¿eniu ty³em na sko¶nej desce; pracuj± proste brzucha (czê¶æ dolna) oraz sko¶ne zewnêtrzne i wewnêtrzne.
Æwiczenia te, wykonywane z obci±¿eniem dodatkowym ( dla zaawansowanych) powinno siê wykonywaæ w 6-8 seriach po 15 - 25 powtórzeñ.
3. Sk³ony boczne trzymaj±c sztangielkê w jednym rêku lub gryfem sztangi trzymanym na barkach; pracuj± miê¶nie sko¶ne brzucha, prosty grzbietu (dolnej czê¶ci).
4. Skrêtosk³ony z gryfem sztangi na barkach w pozycji stoj±cej, jak wy¿ej.
5.Sk³ony w tyl z le¿enia przodem na poziomej ³awce ( podparte tylko uda i biodra); pracuj± dolne miê¶nie proste grzbietu, proste brzucha.
6. Unoszenie sztangi obur±cz w pozycji siedz±cej do pe³nego wyprostu tu³owia (martwy ci±g); pracuje dó³ grzbietu i proste brzucha.
7.Skrêty tu³owia w siadzie lub staniu z gryfem sztangi na barkach; pracuj± miê¶nie ca³ego pasa biodrowego.
Te æwiczenia zaleca siê wykonywaæ w 4- 6 seriach po 10 - 15 powtórzeñ.
Istnieje jeszcze wiele odmian æwiczeñ na tali, jak np. unoszenie nóg w zwisie na dr±¿ku.
Pocz±tkuj±cy i ¶redniozaawansowani powinni wykonywaæ te same æwiczenia, ale wy³±cznie z oporem w³asnego cia³a w 2-3 seriach po 30 - 50 powtórzeñ lub przy trudniejszych: od 15 do 25 powtórzeñ. Najlepiej rozbiæ te æwiczenia w ramach rozgrzewki i na zakoñczenie treningu, a tak¿e w przerwach miêdzy æwiczeniami na inne grupy miê¶niowe.
Bardzo wskazane s± równie¿ æwiczenia o charakterze aerobicznym, które maj± du¿y wp³yw na spalanie t³uszczu, jaki gromadzi siê na brzuchu, po¶ladkach i w okolicy talii.
Autor: Henryk Jasiak. Trener kulturystki (1936 - 2008).
Od JWIP.PL W czerwcu 1960 r. ukaza³ siê artyku³ pt. „Wciêta talia - marzenie kulturystów”, w którym Stanis³aw Zakrzewski przedstawi³ ulubione æwiczenia ówcze¶nie najlepszych kulturystów. One jak i te æwiczenia przedstawione przez Henryka Jasiaka obecnie dalej s± bardzo warto¶ciowe dla kulturystów oraz dla wszystkich tych, którzy chc± mieæ ³adn± sylwetkê.
Artyku³ Stanis³awa Zakrzewskiego, jest w dziale „Trening” .Porównaj go z artyku³ami na ten sam temat ukazuj±cymi siê teraz w krajowych czasopismach dla kulturystów
Rej.410/Trening - 51/2011.09.15/ JWIP.PL
Aktualizacja: 2011.09. 24. Godz.10:39
|