Kult ciała jest właściwy dla sztuki antyku, stylu romańskiego, gotyku, renesansu, baroku, a także stylów XIX i XX wieku.
Rzeźby powstałe w tych okresach wyobrażają ludzi atletycznej budowy, krępych, imponująco silnych. Źródłem tego kierunku jest starożytność: słynne rzeźby „Dyskobol” Myrona, „Deryferes”; Polykleta (kamon) czyli „Grupa Laookona”, charakterystyczny „Harakles Lysippa - pięknie zbudowany olbrzym odpoczywający po swych dwunastu uczciwych pracach, poważny „Myśliciel – Rodina - praca świadcząca o mistrzowskim opanowaniu anatomii ludzkiego ciała.

Ale nie tylko starożytność charakteryzuje się tego typu twórczością. Michał Anioł, który trzynaście lat studiował anatomię na zwłokach skazańców, imponuje swoją pasją poznania człowieka. Rzeźbiarze bardzo trafnie podchwytywali kształty i proporcje ciała w krótkotrwałych momentach ruchu, by utrwalić je w kamieniu.

Charakterystyczne jest to, że akcentowali mięśnie. Atletyczni są bogowie, starcy, młodzi. Grecy wyprowadzają rzeźby na frontony, gdzie gzyms dachowy tworzy ramę w kształcie trójkąta równoramiennego tzw. tympanon. Ułożone w nim rzeźby walczą z sobą lub mocują się. Dopiero jednak styl renesansowy, barokowy i klasycystyczny wprowadza setkami figury w nisze i gzymsy. Powstają budowle, w których rolę filarów dźwigających spełniają atlanty (atlant według legendy - perski niewolnik skazany na ciężkie roboty – red.) - męskie postacie wyrażone w pełnej rzeźbie, które z widocznym wysiłkiem podtrzymują balkony lub belkowania.

Warszawa, tak jak inne miasta ma swoich siłaczy wykutych z kamienia. Uwadze naszych Czytelników polecamy zwiedzenie pałacu i Parku Łazienkowskiego, Ogrodu Saskiego. Muzeum Narodowego, którego wejście zdobione jest kopiami greckich rzeźb. Godne zainteresowania są frontony, odbudowanego Teatru Wielkiego, Zachęty czy domu na Nowym Świecie naprzeciw Akademii Nauk. Zresztą wystarczy przejść Krakowskim Przedmieściem, Alejami Ujazdowskimi, spojrzeć w górę, by zobaczyć kamiennych siłaczy. Każdego zadziwi spokój, harmonia, zamarły ruch i siła.

Autor: Jerzy Jankiewicz, redaktor w "Sport dla Wszystkich", marzec 1966r
Rej.441/ Historia - 31/20011.10.28/ JWIP.PL
Aktualizacja; 2011.11.06. Godz. 17:55