Z cyklu: DAWNE SŁAWY ARENY. Z SILNYCH NAJSILNIEJSCI
(Filozof, atleta i zapaśnik ładnie zbudowany – przyp. J.W.).

Tadeusz Sztekker, jeden z najpopularniejszych polskich siłaczy okresu międzywojennego, urodził się w 1897 roku na lubelszczyźnie. Od dziecka odznaczał się bardzo żywym usposobieniem i dużymi zdolnościami ruchowymi. To go skłaniało do szukania ujścia dla swojego bujnego temperamentu w różnych ćwiczeniach fizycznych, choć najczęściej była to walka na pięści i mocowanie.

W szesnastym roku życia Sztekker przeszedł ciężkie zapalenie płuc i długotrwałą rekonwalescencie. Troskliwi rodzice od ćwiczeń, karmiąc za to obficie lekarstwami i różnymi środkami wzmacniającymi. Na szczęście Sztekker spotyka wówczas atletę Georges’a Luricha, uważanego za najlepszego znawcę spraw kultury ciała, odznaczającego się wspaniałą muskulaturą i budową greckiego boga. Ten każe mu odrzucić wszelkie leki i aplikuję Serię ćwiczeń, logicznie uporządkowanych, stopniowo przyzwyczajających rekonwalescenta do wysiłku fizycznego.
„Zacząłem wtedy ćwiczyć” – opowiada Sztekker w swojej książce pt.” W potrójnym nelsonie”.
„Mieszkałem wówczas na Krymie. Ruch ujęty w ścisły system i cudowne górskie powietrze zrobiły tyle, że już po paru miesiącach zaprzestałem żywienia się rozmaitymi pigułkami i za okno wyrzuciłem butelkę tranu, przedmioty mojej udręki. Ćwiczeń nie porzuciłem! Na zawsze w mojej pamięci pozostał człowiek pięknie zbudowany, silny i wytrzymały, energiczny a jednocześnie pełen pogody ducha. POKOCHAŁEM KULTURĘ CIAŁA I MIŁOŚC TA ZROSŁA SIĘ ZE MNĄ, KRZTAŁTUJĄC PONIKĄD CAŁE MOJE ŻYCIE”.

W tym czasie Sztekker, stale mieszka w Kijowie, dokąd przenieśli się jego rodzice, wstępuje na uniwersytet, na wydział prawny. Studiuje też filozofię. Studia jednakże nie przeszkadzają mu w dalszym uprawianiu ćwiczeń, tak jak i ćwiczenia nie wpływają ujemnie na tok studiów. Przerywają ję dopiero wypadki 1917 roku, które przeszły burzą nad wielką rosyjską krainą, oczyszczając teren przed zmianami, które sprowadziła rewolucja. W 1918 roku Szteker wraca do Ojczyzny.

Karierę sportową Sztekkera można podzielić na trzy okresy. W pierwszym nabywa on rozgłosu, walcząc na arenach Warszawy i południowo – wschodniej Europy; w tym czasie spotyka się z Garkowienko, znanym rosyjskim siłaczem, i na dłuższy czas wiąże z nim swój los. Razem też wyjeżdżają do Ameryki.

Okres pobytu w Ameryce, choć nie spełnił materialnych nadziei Sztekkera, wiele go nauczył. Sztekker opanował „cach as cach can”, przyzwyczaił się do bardzo intensywnego treningu zawodowców amerykańskich, dzięki któremu nabył wielką wytrzymałość, nawyki do ostrego tempa bezwzględnej walki.

Po powrocie z Ameryki, w 1925 roku, Sztekker wkracza w trzeci, ostatni i najwspanialszy okres swej kariery. W ciągu trzech lat zdobywa trzykrotnie mistrzostwo Polski, jest mistrzem Europy (1927) i zwycięzcą pierwszej międzynarodowej olimpiady zapaśniczej, zorganizowanej w 1927 roku w Warszawie. Umiera nagle w sile wieku, wskutek zatrucia. Zagadka jego śmierci nie została wyjaśniona do dnia dzisiejszego.

Czym Sztekker odróżniał się od innych, współczesnych mu atletów. Przed wszystkim był od nich lżejszy. Różnica wag w niektórych przypadkach dochodziła do 25 kg. Jeśli mimo to zwyciężał, zawdzięczał to żelaznej kondycji i wspaniałej technice. Sprawność atlety opierała się u niego w ogólnej sprawności fizycznej, której był gorącym rzecznikiem. Walczył szybko i ostro, co w połączeniu z dużą wytrzymałością dawało mu prawie zawsze przewagę nad przeciwnikiem. Odznaczał się też niezwykłą, wyrobioną cierpliwymi ćwiczeniami – gibkością karku, dzięki czemu potrafił nieraz wyśliznąć się z najniebezpieczniejszego dla atlety chwytu – podwójnego nelsona.

W okresie rozkwitu swej kariery miał, jak sam mówi, „wymiary pośrednie między wymiarami dwóch rzeźb antycznych: „MŁODEGO HERKULESA” i „ATLETY WIĄŻĄCEGO SANDAŁY”. Wynosiły one: obwód szyi 46 cm, pierś 116 -128 cm, w pasie 82 cm (!!), biceps 45 cm, obwód ramion 146 cm. Waga średnio 107 kg, wzrost 180 cm. ( art. z 1959 r.).
Z materiałów Stanisława Zakrzewskiego (1907 - 1972).
Oryginalny tytuł: „Teodor Sztekker".

Od JWIP.PL : - O zgonie Teodora Sztekkera jest więcej w gazecie pt. „Gazeta Częstochowska. Dziennik polityczny, ekonomiczny, literacki” ( z 1934 r.).
„Warszawa. Lekarze nie mogli ustalić przyczyny śmierci. Jak dowiedzieliśmy się, wczoraj ranem zmarł w klinice wewnętrznego szpitala Dzieciątka Jezus (istnieje w Warszawie- przyp. J.W.) znany zapaśnik i atleta, dwukrotny mistrz świata Teodor Sztekker.
Teodor Sztekker mieszkał w swoim majątku Chawłowa, powiatu błońskiego. Kilka dni temu zapaśnik zaniemógł ciężko i przewieziono go z polecenia lekarza do szpitala w Warszawie. Sztekkera umieszczono początkowo w lecznicy św. Józefa przy ul. Hożej, gdzie jednak mimo zabiegów i starań lekarzy nie zdołano ustalić przyczynę choroby. W stanie zupełnej nieprzytomności przewieziono zapaśnika do szpitala Dzięciątka Jezus, gdzie umieszczono go w osobnej separatce.
W czasie 10 – dniowego pobytu w szpitalu, Sztekker nie odzyskał przytomności i gorączka utrzymywała się na poziomie 40 stopni. Chwilami Sztekker…”

Dalej tekst jest z usterkami drukarskimi, jednak można odczytać, że zapaśnik bardzo cierpiał „rzucał się na łóżku i musiano go przywiązywać pasami (…) mimo licznych badań, konsyliów, dokumentów choroby i zgonu, nie udało się ustalić przyczyny…”
„…jedną z wersji było, że Sztekker podczas walki z zapaśniczej w Szwajcarii został silnie rzucony przez przeciwnika na dywan i odbił sobie nerki i wątrobę. Inna wersja dużo prawdopodobniejsza dowodzi, że zapaśnik uległ ogólnemu zakażeniu wskutek rozdrapania krosty na szyi.
Teodor Sztekker, którego właściwe nazwisko brzmiało Stoecke liczył lat 36.
Przygotował: Jan Włodarek, 4 grudnia 2011 r.
Rej.167/ sylwetki - 16 /2010.11.07/
Ostatnia aktualizacja: 2014.06.09. Godz.23:45