Korzystając z uprzejmości pana Jana Włodarka pragnę napisać kilka słów odnośnie dyskusji jaką wywołał artykuł „Zostać Arnoldem”, który wspólnie z Mileną Rachid Chehab opublikowałem w tygodniku „Newsweek Polska”. Przedstawiliśmy w nim Dawida, 25-letniego sportowca-amatora, który budowę tkanki mięśniowej przyspiesza korzystając ze sterydów. I od tego czasu rzekomi fachowcy ciskają w nas gromy. Celują nimi zwłaszcza panowie Sylweriusz Łysiak i Maciej Piotrowski, publikujący na stronach magazynu „KiF”.

Dziwne to ich wzburzenie, bowiem ani słowem o swych zastrzeżeniach nie dali znać redakcji Newsweeka. A obaj panowie wyrzucają nam błędy merytoryczne. Lamentują bo podaliśmy, że klatka piersiowa dorosłego mężczyzny ma do 125 cm w obwodzie, a przecież – jak twierdzą ma najwyżej 110, czy 115. W puch rozbijają argumenty o wielkości uda na sterydach (bo przecież jak piszą 80 cm może mieć też grubas), a podany przez nas obwód bicepsa, czy też kontuzja polegająca na zerwaniu tego mięśnia z powodu przećwiczenia doprowadza ich do spazmów.

A przecież jak pisze Pan Łysiak wystarczyło byśmy pisząc tekst zadzwonili do redakcji KiF i poprosili o ich merytoryczną poradę. Bijąc się w swą wątłą – nie kulturystyczna pierś amatora – odpowiadam: dzięki, sami dajemy radę. Otóż wymiary regularne, czyli owe 125 w klatce mam ja Marcin Marczak, lat 29, 94 kg wagi, 190 cm wzrostu – nigdy nie uprawiałem kulturystyki. Podobnie jak mój 59 letnio ojciec Władysław – 180 cm wzrostu (w przybliżeniu tyle ma średni dorosły Polak), 85 kg wagi i 115 w klatce. Zresztą pisząc tekst wspieraliśmy się książką „Anatomia w Kulturystyce”. Natomiast gabaryty osobników na sterydach poznaliśmy wertując amerykańskie magazyny dla tych lubiących się wspomagać oraz czytając wpisy na internetowych forach i sprawdzając ile centymetrów tu i tam mają panowie, którzy do przyjmowania środków się przyznają – jak choćby pokazany na zdjęciu do tekstu Hardcorovy Koksu.

Ale to nie jest najważniejsze. Jak wynika z treści polemik dzwoniąc do KiF-a dowiedzielibyśmy się zapewne, ze kulturystyka to wspaniały, czysty sport, w którym liczą się tylko odżywki, a o sterydach to od lat nikt nawet nie słyszał. I oczywiście w kulturystyce amatorskiej – czyli tej, które zawody organizuje lub nadzoruje Polski Związek Kulturystyki, Fitness i Trójboju Siłowego kontrole antydopingowe są i to powszechne. Jednak autorytety z zakresu kulturystyki – a za takowe podają się redaktorzy KiF – zapomnieli, że jednak kontrole antydopingowe są, a kulturystyka jest na czele listy dyscyplin sportowych Ministerstwa Sportu pod względem złapanych „kosiarzy”. Zapomnieli również, że na zawodach „profesjonalistów” takich jak Mr. Olimpia, czy Strongmeni kontroli antydopingowej się nie uświadczy. Podobnie jak na osiedlowych siłowniach – a to właśnie ich bywalcom poświęcony był nasz tekst. I tu należy postawić sobie kilka pytań. Dlaczego na łamach kulturystycznych czasopism, a szczególnie „KiF” nie ma publikacji o krajowych kulturystach, w tym mistrzach, złapanych na dopingu. Dlaczego na każdym forum dla wyciskających sztangami i innym sprzętem siódme poty można znaleźć całe monografie anabolików, ich dawki, generyki i zwierzęce odpowiedniki. Dlaczego każdy z kim nie rozmawiałem podczas researchu opowiadał, ze zna co najmniej trzy osoby z dostępem do tego typu środków. I dlaczego 8 grudnia 2011 r. policja zatrzymała 23 osoby- w tym kulturyści - handlujące anabolikami na skalę międzynarodową?

Obawiam się, że specjalistyczny magazyn KiF na te pytania nie odpowie.
Autor: Marcin Marczak, grudzień 2012

W dziale „Sterydy” proszę przeczytać artykuły: „Zostać Arnoldem”, „Kulturystyka na zakręcie”, „Telegram: sterydowa afera”, „Sterydowy gang atletów”.
Rej.472./Sterydy - 33/2011.12.22/JWIP.PL
aktualizacja: 2012.01.11. Godz.23:40