7 polskich grzechów głównych:
Nie, nie – nie pomyliłem portalu... Będzie o siłowni, ale w kontekście typowego błędu popełnianego nagminnie w polskich siłowniach i to już na początku naszego kontaktu ze sztangą...

Zacznę podobnie do tego sposobu, jak zaczynają ludzie na spotkaniach grup terapeutycznych uzależnień:
- Jestem Jurek i jestem treningoholikiem...
Tak zaczynają alkoholicy czy seksoholicy, którzy już od dawna mają za sobą ostrą fazę swojej przypadłości, ale – świadomi swojej podatności na „wybrane” przez siebie uzależnienie – przypominają sobie, gdzie tkwi zagrożenie...

Zaczęło się od... dezorientacji na siłowni. Podczas gdy na ciężarowym pomoście było dokładnie określone co, w jakiej kolejności, ile razy, ile procent CM itp., na siłowni każdy robił, co chciał...

Co w takiej sytuacji czynić? Oczywiście sięgnąć po książki „i czasopisma”. I zdobyć potrzebną widzę podawaną przez mistrzów. Miałem dostęp do amerykańskich magazynów kulturystycznych, język angielski (+ dwa duże słowniki!) posiadałem, więc...

I zaczęła się pogoń za ręką Schwarzennegera (po 20 serii na biceps i triceps), grzbietem i klatą Olivy (po 30 serii). Nogi po przysiadach miałem bardzo silne, więc nie robiłem. Nie wiedziałem jeszcze, że są one kołem zamachowym dla metabolizmu całego organizmu. I tak jak w silniku trzeba ten „kawał wirującego mela” napędzać, żeby silnik dobrze pracował, tak i bez treningu nóg reszta szwankuje. Doświadczeni kulturyści twierdzą nawet, że przy przysiadach z dużym obciążeniem poprawia się obwód... klatki piersiowej! Pytałem o to kiedyś pewnego fizjologa i ten potwierdził oddziaływanie bardzo głębokich wdechów przy dużym wysiłku na rozszerzanie się (zwłaszcza w młodym wieku!) kosza żebrowego i uwypuklenie klatki.

Ale – do tematu! Skoro 20 – 30 serii dawało marne wyniki, trzeba zwiększyć... No właśnie – co? Wszystko – oczywiście! Liczbę serii, ćwiczeń, obciążenia... I tak doszedłem do CZTEROLETNIEJ stagnacji... W tym czasie na sali spędzałem więcej czasu niż w uczelnianej czytelni, podczas górskich rajdów z 20-kilogramowym plecakiem (w sklepach pustki - wszystko trzeba było nosić!) „kosiłem” pod górę speców od turystyki górskiej, podciągałem się na drążku ponad 30 razy, a 100 pompek czy przysiadów robiłem na zawołanie. Masa w tym czasie nawet mi nie drgnęła... Wyniki siłowe stanęły do tego stopnia, że mogłem na jednym treningu 4 razy z rzędu wycisnąć swój rekord na ławce – za każdym razem po 2 minutowej przerwie, ale pobić go o 5 kg – już nie! Wszystkie siły poszły mi w wytrzymałość siłową. Byłem przetrenowany – dziś wiem, że trzeba było ćwiczyć co najmniej o połowę mniej...

I tyle wspomnień starszego pana... A po co one były? Ano, żeby wam uprzytomnić, że - idąc po takiej drodze - oprócz zdrowego rozsądku traci się... czucie mięśniowe. Główne narzędzie w walce o wzrost masy mięśni...
Podpowiedź naszego organizmu kiedy trzeba skończyć. Wytworzyłem w sobie syndrom siłownianego maratończyka... Straciłem całe lata dużego – zapewniam was – wysiłku... Ponieważ z widzę kolejne pokolenia wzywające do treningu ponad granicę bólu i zdrowego rozsądku, mówię: „Nie idźcie tą drogą...” Wiedzie do nikąd...

Z treningowo-wynikowego marazmu wyciągnęła mnie wreszcie... dziewczyna, dla której zacząłem... zaniedbywać treningi. To też z czasem przyniosło złe skutki, ale... To już historia na zupełnie inną opowieść...
Autor: Jerzy Klawiński, 18 maja 2008 r.
Rej.599./Trening -69/ 2012.08.18/ JWIP.PL
Aktualizacja: 2012.08.25, godz 17:55