Atletyzm - jest to system ćwiczeń z obciążeniami: sztangą, hantlami, sprężynami, na maszynach i różnych urządzeniach ćwiczebnych. Często - ten system - nazywają cudownie skutecznym w rozwoju mięśni, siły. My nie będziemy wam odbierać wiary. To prawda, bo każdy człowiek może mieć nadzieję na cud, który jednak nie zdarzy się sam z siebie, lub wskutek innych pozaziemskich przyczyn. On bierze początek w obiektywnych prawach fizjologii i biochemii. Nim rządzą wola, wytrwałość i pracowitość. Jeżeli te cechy rozwinięte są u was niezbyt silnie, możecie mieć nadzieję tylko na mały, słaby i skromny cud. Natomiast, jeżeli zdecydowanie i wola są w samym sednie waszego charakteru, cud będzie ogromny, fantastyczny i zaskoczy nie tylko Ciebie samego, lecz również tysiące innych ludzi.

Przypomnicie sobie historię znanego sportowca Jurija Czesnokowa. W klasie, gdzie on uczył się, nie było drugiego takiego chudzielca, niezręcznego i słabego ucznia. To zajęcia siłowe plus żelazny charakter przemieniły w sportowca. Dały mu siłę woli i wytrzymałość nie mniejszą, jaką kiedyś miał sławny "mistrz mistrzów" Iwan Poddubny. Zresztą, ten zaszczytny tytuł sprawiedliwie można odnieść i do samego Czesnokowa. On z przeszłości fizycznie "chudy szkielet” stał się popularnym siatkarzem, zasłużonym mistrzem sportu, mistrzem kraju, świata i igrzysk olimpijskich. Czy to nie cud? Czy to nie przykład dla innych?

Astma. Przeraźliwe uczucie nieporadności, obojętności i bycia na marginesie świata zdrowych ludzi. Idziesz po schodach i nagle zaczynasz dusić się, jak ryba, wyrzucona na piasek. A nie pomoże atletyczne przygotowanie? Przecież nie darmo mówią, że fizyczna kultura jest zdolna zastąpić mnóstwo lekarstw, za to ani jedno lekarstwo na świecie nie może zastąpić fizycznej kultury. I tu zaczyna się bitwa o zdrowie i piękno. Zwycięska bitwa. Jej przykładem stały się sukcesy na wielu mistrzostwach świata w ciężkiej atletyce, to jednoznaczne ze zbiorem tytułów, które rzadko przypadają w udziale jednego człowieka. Tomy Kono, astmatyk, który dzięki atletyzmowi niewiarygodne przekształcił swoje zdrowie i ciało.

Oczywiście, nie wszyscy zostają mistrzami. Ludzie, którzy zaprzyjaźnią się z atletyzmem, otrzymują wszechstronny fizyczny rozwój, krzepę i wydolność organizmu. Można więc powiedzieć, że atletyzm - to klucz do zdrowia, siły i ładnej budowy ciała. System, znaczenie, którego trudno przecenić. Nie darmo zasłużony działacz nauki, profesor I. M. Sarkizow-Sierazini mówił o siłowym treningu w takich słowach: "Atletyczna gimnastyka” - to jedno z najbardziej efektywnych środków, wszechstronnie oddziałujących na ludzki organizm. Obfitość ćwiczeń i możliwości stanowią uzdrowienie dostępne dla ludzi wszystkich pokoleń. A estetyczna strona atletycznej gimnastyki zbliża ją do oryginalnej sztuki.

***

Atletyzm - to piękno siły i zdrowia, a piękno nikogo nie zostawia obojętnym. Ona znajduje odpowiedź w każdej duszy. Język jej jest czysty, jasny i potężny.
Ze szmerem otworzyła się na oścież kurtyna. I natychmiast srebrzysty blask reflektora wyrwał z ciemności przepiękną rzeźbę dyskobola. Światło paliło się kilka sekund. Następnie zgasło. Zapaliło się znowu. W jego blasku powstała inna rzeźba-włócznika. I tak raz po raz. Lecz co to jest? Kamień nagle ożył, i publiczność, powoli dochodząc do siebie ze zdumienia, wybuchła pełnymi zachwytu oklaskami. Ludzie nagle zrozumieli, że widzieli nie przepiękną rzeźbę, a człowieka z ciała i krwi.

Tak w pierwsze porewolucyjne lata atleta Wiktor Kryłow propagował dopiero stawiający na nogi radziecki sport. By dodać atlecie podobieństwo z rzeźbą, przed wystąpieniem jego ciało pokrywano warstwami białego proszku. Być może, teraz to będzie naiwne, lecz w tamte lata publiczność, dobrze rozumiała język piękna, reagowała niezawodnie: natychmiast, a po wystąpieniach atlety, przychodzili zapisywać się na atletyzm.

Zaprzyjaźnicie się z atletyzmem, i wy nie będziecie niewolnikiem natury, cierpieć od jej kaprysów. Nie czekajcie na łaski od urodzenia, a idzie za naszym wezwaniem: Stańcie się rzeźbiarzami swojego ciała, zgodnie z wysokimi estetycznymi wzorami. Czy to nie cud-mieć taką dziwną możliwość przemiany swojej sylwetki?

Trwa trening. Podciąganie, przysiadanie, ciągi, wyciskanie. Dzisiaj na powietrzu, jutro w sali gimnastycznej. Sztanga i hantle, pływanie i akrobacja. Mięśnie, jak akumulatory, nabijają się w siłę. One szybko powiększają swoją objętość. I jeśli ty nawet nie jesteś młody, zagra w tobie krew, polepszy się nastrój, samo życie stanie się radośniejsze. Pamiętacie, co pisał, zwracając się do swojego rówieśnika, "Ojciec rosyjskiej atletyki" Doktor F Krajewski? Ich ( ludzi podstarzałych - przyp. red.) wesołość oraz ponownie otrzymana świeżość i młodość ducha życia oraz i elastyczny chód będą służyć żywym przykładem pożytku tej sprawy. Na uśmiech młodego człowieka, wątpiącego w ich sile, odpowiedź staruszka sportowca prosta: - stan do rywalizacji młokosie".

Oczywiście, lepiej późno niż nigdy. A jeszcze lepiej wcześniej, to jest we wcześnej młodości, w tym błogosławionym wieku, kiedy mięśnie, mając dobrą pracę, robią się mocne i rosną wręcz w oczach. Dlatego tym naszym czytelnikom, którzy dzisiaj mają po 15-16 lat, chcemy poradzić: nie tracicie czasu, wychodzicie na boiska, bierzecie w ręce atletyczne przyrządy. Powodzenie sprzyja młodym.

Nie ma na świecie piękniejszej odzieży
Czym brąz muskułów i świeżości skóry?
W tym fragmencie wiersza Władimir Majakowski wyraził zachwyt pięknem ludzkiego ciała. Wdzięcznie wysławiali Goje i Leonardo da Vinci, nią lubowali się Jack Londyn i Aleksandr Blok, o niej marzyli Lew Tołstoj i Anton Czechów. W naszym kraju marzenie staje się oczywiste Żyjemy w tych czasach, kiedy wytworność, wdzięk, siła i doskonałość form dochodzenia dla każdego człowieka. Świadectwo temu daje -decyzja Centralnego Komitetu KP i Rady Ministrów ZSRR zawarta w ustawie pt. „O miarach i dalszym rozwoju fizycznej kultury i sportu" W tymże, ważnym dokumencie, kładzie się nacisk na wychowanie fizyczne i sport, mówi się o tym, że: „jeden z ważnych środków wychowania radzieckiego człowieka, łączący w siebie duchowe bogactwo, moralność z doskonałą czystością fizyczną".

W naszym kraju każdy ma możliwość zdobyć wykształcenie. W tej narodowej umowie my nie możemy do końca szanować człowieka, który z powodu swojego lenistwa lub głupoty został półpiśmiennym nieukiem. To samo będzie w przyszłości z fizyczną kulturą. Staje się oczywiste, że mamy więcej wolnego czasu, więcej możliwości dojścia do doskonałości. I my, oczywiście, nie zgrzeszymy przeciw prawdzie, jeżeli powiedzmy, że do drzwi puka ciężar, kiedy zdrowy człowiek, który zlekceważył fizyczną kulturę, posiadacz wątłej budowy, zwiotczałej muskulatury i chudych kończyn, będzie przyjmowany, jako człowiek absolutnie niekulturalny. Człowiek powinien być panem swojego wyglądu duchowego i fizycznego. Jeżeli podzielacie to przekonanie, niech atletyzm stanie się waszym sposobem na całe życie.
Autorzy: Tienno Georgii Pawłowicz i Sorokii Jurii Konstantynowicz
Tłumaczenie dla JWIP.PL, z „Atletyzm: zdrowie, piękno, siła” , wydania z 1968 r.: Piotr Puchalski styczeń 2009 r.
Rej.618/ Historia - 46/2012.09.30/ JWIP.PL
Aktualizacja: 2012.10.27, godz.22:12