Jan Włodarek i Przyjaciele

Strona Główna

Nasz program

O nas

Forum

Galeria zdjęć

PIONIERZY

Kontakt

Artykuły:

Statystyka

Odwiedziło nas:
10030721
osób.

Oni są z nami:

Eugeniusz Sandow (3). Autor: Stanisław Zakrzewski

CZ. 3.
Powóz Sandowa na barkach publiczności
Sandow nigdy nie zobaczył tysiąca funtów szterlingów wygranych w pojedynku z Sampsonem. Dyrekcja Royal Aquarium skwitowała go zaliczką. Za to widownia szalała. Powóz, który miał odwieźć Sandowa do hotelu, wędrował ulicami na barkach sfanatyzowanego tłumu. W krótkim czasie cały świat dowiedział się o Sandowie.

Przygoda w Paryżu
W 1890 roku Sandow przez kilka tygodni przebywał w nadsekwańskiej stolicy. Jednego dnia spotkał na ulicy przyjaciela z lat szkolnych. Trzeba to uczcić lampką wina — orzekli i udali się do jednej z licznych paryskich „kafejek”. W lokalu był bilard. Zagrali. Długo nie zwalniali stołu, przeplatając grę śmiechem i dowcipami. Przyglądało się im kilku przygodnych widzów. Gdy rozbawienie dwóch przyjaciół jeszcze się wzmogło, Francuzi, sądząc że to oni są przedmiotem kpin, zażądali, by Sandow wraz z kolegą opuścili lokal. Jeśli odmówią, zostaną do tego zmuszeni siłą. Wywiązała się sprzeczka. Jeden z Fran¬cuzów uderzył Sandowa. Ten, wciąż jeszcze panując nad sobą, przestrzegał napastnika, że może ciężko pożałować swej porywczości. Francuz odpowiedział policzkiem. Co więcej — nazwał go tchórzem... Sandow w obawie, by nie okaleczyć zuchwalca, nadal nie reagował. Wówczas jego przyjaciel rzucił się w jego obronie. Oto jak sam Sandow przedstawił tę scenę: „Gdy mój przyjaciel skoczył ku Francuzom, chwyciłem go za rękę i lekko ścisnąłem. Zawył z bólu. — Zgniotłeś mi rękę! — zawołał. Jeśli jesteś tak silny, dlaczego ich nie poskromisz? Dlaczego nie chcesz z nimi walczyć? W tym momencie prowodyr całego zajścia myśląc, że ma do czynienia z tchórzem, dopadł mnie i uderzył pięścią w nos. Bryznęła krew. Tego było mi za dużo. Złapałem łobuza za kark, zwinąłem w kłębek i rzuciłem na stół bilardowy. Pod ciężarem ciała załamała się płyta stołu i Francuz padł bez zmysłów na ziemię. Napastników obleciał strach. Usiadłem spokojnie przy jednym ze stolików i zapaliłem cygaro. Ktoś wybiegł z lokalu, zawezwał policję. Gdy wszedł jeden tylko przedstawiciel władzy, właściciel lokalu szepnął mu do ucha: — Niech pan natychmiast zawezwie pomoc… Co pan tu sam zrobi? To straszny człowiek! Niebawem nadbiegło czterech dalszych policjantów i z całym towarzystwem powędrowaliśmy na posterunek. Nie stawiałem oporu. Byłem przecież niewinny. Po wyjaśnieniu zajścia zostałem zwolniony za kaucją...
Kilka miesięcy później, w czasie moich występów w londyńskim Tivoli, po jednym z przedstawień zaproszono mnie na przyjęcie. Spotkałem tam owego nieszczęsnego Francuza. Nie miał do mnie żalu. Przeciwnie, prosił o wybaczenie: — Przykro mi — mówił, — że sprowokowałem tę głupią historię, ale miałem trochę w czubie. Któż zresztą mógł przypuszczać, że pan jest takim siłaczem? Wyglądał pan dość niepozornie... Ucałowaliśmy się i taki był epilog całej sprawy”.

Pobyt w Ameryce
W 1893 roku Sandow wyjechał do USA, gdzie przebywał przez 12 lat. Jest to okres najwspanialszych jego wyczynów siłowych, pasmo ciągłych tryumfów, ale i okres businessu na amerykańską modłę. Trochę w tym było profanacji dobrego imienia sportowego. Zarobki Sandowa sięgały w tym czasie 1500— 3000 dolarów tygodniowo, a co najmniej drugie tyle przybywało mu za reklamowanie środków żywnościowych, rowerów, samochodów, cygar...
W czasie pobytu Sandowa w Stanach Zjednoczonych doszło też do jedynego w swoim rodzaju pojedynku człowieka z lwem.

Człowiek, który pokonał lwa
W 1900 roku do St. Francisco, gdzie właśnie przebywał Sandow, przyjechał słynny cyrk Bonego, ze wspaniałą menażerią. Sensacyjny punkt programu zapowiadał walkę lwa z niedźwiedziem. Nic dziwnego, że w cyrku, który mógł pomieścić 20 tysięcy widzów, w tym dniu zabrakło wolnych miejsc. W ostat¬niej chwili — na skutek protestu Towarzystwa Ochrony Zwierząt — władze policyjne zabroniły krwawej walki. Sandow zwrócił się wtedy do dyrekcji cyrku, że on zastąpi niedźwiedzia. Niech król zwierząt zmierzy się z królem siłaczy. Zażądał tylko, by lwu założono na pysk kaganiec, a na pazury specjalne łapawice. Mimo to odradzano Sandowowi tego spotkania. Potężne zwierzę samym swym ciężarem mogło zdruzgotać mu kości lub uderzeniem łba skręcić kark! Sandow nie cofnął się jednak i walkę rozegrano w specjalnej klatce. Siłacz wszedł do klatki, lew rycząc przyczaił się do skoku. Gdy Sandow stanął oko w oko z królem puszczy ogarnął go strach. Przed kilku dniami lew dosłownie rozszarpał dozorcę.
Opanował się jednak szybko i zaczął bacznie śledzić każdy ruch zwierzęcia. Wreszcie lew zaatakował. Potężnym susem rzucił się na Sandowa. Ten jednak uskoczył w bok i nim lew się spostrzegł, uchwycił go w potężne kleszcze swych ramion. Ścisnął płowy kark, uniósł cielsko lwa (260 kg!!), rzucił o ziemię i za¬dał piorunujący, cios pięścią w skroń. Lew otrząsnął się. Wściekły ryk rozwarł mu paszczę i zwierzę całym ciężarem runęło ponownie na przeciwnika. Rozpoczęła się szamotanina. Lew walił łbem, łapami, ciałem, sam też zbierał cios po ciosie. W pewnym momencie Sandow wstaje zwrócony plecami do lwa. Drapieżnik rzuca się i skacze w jego stronę. Ale o ułamek sekundy wcześ¬niej żelazne ramiona obchwytują łeb zwierzęcia i siłacz zamachem przerzuca go za siebie. W momencie, gdy lew czai się do nowego skoku, padają dwa strzały by go odstraszyć. Sandow wychodzi z klatki, brocząc krwią...
Kilka dni później Sandow staje znowu przed lwem. Ale ten nie kwapi się już do walki. Nie pomogły próby rozdrażnienia go. Nie ruszył do ataku. Tak więc zwyciężył Sandow, najsilniejszy wówczas człowiek świata, który pokonał lwa.

Lekarz bez lekarstw
W 1905 roku Sandow opuszcza Stany Zjednoczone i osiedla się w Londynie, przyjmując obywatelstwo angielskie. Przestaje występować publicznie, poświęcając się pracy organizacyjnej i pu¬blicystycznej. Za własne fundusze tworzy specjalne ośrodki siłowe, z których młodzież korzysta bezpłatnie. On to sprawił, że ćwiczenia siłowe wprowadzono do armii i niektórych szkół angielskich.
Szeregi ćwiczących rosły z roku na rok. Rosła również popularność „lekarza bez lekarstw” — jak go nazwała opinia publiczna — który swym systemem ćwiczeń przyczynił się do podniesienia zdrowotności młodzieży.

Tragiczny koniec
Sandow nie długo cieszył się owocami swojej działalności. W 1925 roku uległ wypadkowi samochodowemu. Wskutek defektu wóz, który sam prowadził, stoczył się do rowu. Sandow, mimo kontuzji i wewnętrznego krwotoku, resztkami sił wypchnął samochód na drogę, lecz gdy tylko zasiadł za kierownicą zasłabł. W kilka godzin później zmarł w jednym ze szpitali londyńskich.
Auror:Stanisław Zakrzewski, 1973 r. Redakcja techniczna JWIP.PL - Mariusz Liwowski, kwiecień 2008 r.

Ostatnia aktualizacja 8 maja 2010 godz. 08:48

Nie należy rozpoczynać treningu siłowego pod wpływem środków dopingujących i odurzających. Przed wykonywaniem opisanych tutaj metod treningowych i ćwiczeń należy się skonsultować z lekarzem. Autorzy i właściciel strony JWIP.PL nie ponoszą jakiejkolwiek odpowiedzialności za skutki działań wynikających bezpośrednio lub pośrednio z wykorzystania informacji zawartych na tej stronie.

Ostatnie Artykuły