Jan Włodarek i Przyjaciele

Strona Główna

Nasz program

O nas

Forum

Galeria zdjęć

PIONIERZY

Kontakt

Artykuły:

Statystyka

Odwiedziło nas:
10039847
osób.

Oni są z nami:

Uratowal życie wielu ludzi Autor: Zdzislaw Bąk (Wraz z komentarzem Jana Włodarka)

Gazeta ECHO DNIA www.echodnia.eu
Wydanie z 9 maja
9-05-2008

W gazecie zdjęcie:Zdzisław Radulski podczas zajęć na pływalni Delfin w Radomiu.

(Zdzisław Radulski rok 1966.Fot:Jan Rozmarynowski)

Jaki jest sposób na wieczną młodość ? Ruch zastępuje każde lekarstwo - podaje swoją receptę Zdzisław Radulski z Radomia.

Pomimo ukończonych 72 lat Zdzisław Radulski z Radomia każdego dnia wyciska na sztandze 20 ton ciężarów. Po siłowni nie odpoczywa, pracuje od rana do wieczoru jako instruktor pływania, nauczyciel studentów Politechniki Radomskiej i trener odnowy biologicznej piłkarzy Radomiaka.

Rozmowa ze Zdzisławem Radulskim, trenerem pływania z Radomia, który otrzymał tytuł członka honorowego Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego w Polsce.

Zbigniew Bąk: Tytuł honorowego członka WOPR posiada zaledwie 20 spośród 65 tysięcy czynnych ratowników. Co trzeba zrobić, żeby zasłużyć na takie wyróżnienie?
Zdzisław Radulski: - Długo musiałbym o tym opowiadać, ale dla mnie największą satysfakcją jest to, że uratowałem życie dziesiątkom ludzi. Trzem osobom uratowałem życie bezpośrednio w wodzie. Wszyscy tonęli w morzu, to było w Dziwnówku, gdzie przez 16 lat w okresie wakacji byłem ratownikiem na plaży. Do dzisiaj pamiętam twarze osób, które ratowałem w morzu. Pierwszy to był pijany górnik ze Śląska, potem była jeszcze dwudziestoletnia dziewczyna i jakiś mężczyzna. Wszyscy przeliczyli się ze swoimi siłami.

A reszta uratowanych osób?
- To są te dziesiątki, a może i setki osób, które nie utonęły dzięki mojej pracy jako instruktora pływania. Wychowałem wielu świetnych pływaków i ratowników. Przez wiele lat wspólnie z Bogdanem Gutkiewiczem chodziliśmy do radomskich szkół i udzielaliśmy lekcji, jak należy zachować się w wodzie i tuż przed wejściem do wody. To były zajęcia dla całych szkół, odbywały się na długiej przerwie i zawsze organizowaliśmy je w końcu maja i w czerwcu, a więc tuż przed wakacjami. Myślę, że te lekcje pozwoliły uniknąć wielu tragedii.

Pan nigdy nie tonął w wodzie?
- Raz tonąłem, jeszcze jako kilkunastoletni chłopiec. To było w Stargardzie Gdańskim. Chciałem przepłynąć z jednego brzegu na drugi i zabrakło mi sił. Na szczęście daleko od brzegu w wodzie był wbity w dno pal. Chwyciłem się i trzymałem jak jakąś świętość.

W Radomiu jest pan najbardziej znany jako kulturysta, jak zaczęła się fascynacja tym bardzo kontrowersyjnym sportem?
- Można powiedzieć, że jestem ojcem radomskiej kulturystyki, a przez 25 lat dzierżyłem tytuł Mistera Radomia. To był sport zupełnie nieznany, który przyszedł do nas z Zachodu, a właściwie z USA, dość późno po wojnie. W 1958 roku w Kielcach poznałem studentów Akademii Sztuk Pięknych z Warszawy, którzy interesowali się piękną budową ciała i od nich zaraziłem się kulturystyką. Nic wówczas nie było, ani materiałów dydaktycznych, ani urządzeń sportowych do uprawiania ćwiczeń siłowych. Długo trenowałem trzymając w rękach dwa polne kamienie. Potem wpadła mi w ręce jakaś amerykańska broszurka, którą przeczytałem bardzo starannie. Wyjechałem na kurs instruktorów kulturystyki do Wołomina i z czasem stałem się trenerem kulturystyki. Mój wychowanek Jan Pietralski zdobył nawet tytuł wicemistrza Polski juniorów.

A pan nigdy nie sięgał po tytuł mistrza Polski?
Najwyżej zająłem trzecie miejsce. Dzisiaj pewnie zostałbym mistrzem kraju, bo zmieniły się przepisy w tej dyscyplinie. Miałem bardzo dobrą sylwetkę i pięknie rozbudowaną muskulaturę, dlatego od kolegów kulturystów otrzymałem przezwisko "Rzeźba Polski”. Niestety nigdy nie mogłem zrobić masy, a wówczas na zawodach o mistrzostwo Polski wyciskało się sztangę na punkty. Maksymalnie wyciskałem 130 kilogramów, a mistrz kraju Jan Włodarek, choć miał gorszą sylwetkę, był strasznie silny i podnosił 210 kilogramów. Bił mnie na punkty przez to wyciskanie. Nie pomagało nawet to, że zdobywałem więcej od niego punktów w ćwiczeniach gimnastycznych, bo i takie były wówczas w programie mistrzostw. Kiedyś moje zdjęcie znalazło się na okładce pisma sportowego. Na zdjęciu miałem naprężone muskuły i trzymałem na ręce piękną modelkę stojącą na jednej nodze. Ten numer podpatrzyłem kiedyś na międzynarodowych zawodach, ale żeby podnosić z ziemi dorosłą kobietę i utrzymać ją potem na dłoni ćwiczyłem technikę podnoszenia przez dwa lata.

Co zostało z tych mięśni, z czasów kiedy walczył pan o tytuły mistrza Polski i Mistera Radomia?
- Nie jest tak źle, choć oczywiście wiek ma swoje prawa. Proszę dotknąć i sprawdzić, jakie mam twarde bicepsy. Teraz mają obwód 43 lub 44 centymetry, a w najlepszych latach miały 45 centymetrów. Ważę 77 kilogramów przy wzroście 170 centymetrów. Tryceps wciąż mam znakomity, a kiedyś uważano go za najlepszy w Polsce. Każdego dnia podnoszę na sztandze w sumie 20 ton.

Jak wygląda dzień wieloletniego Mistera Radomia?
- Budzę się najpóźniej o godzinie 5.30, a jeśli mam z samego rana basen ze studentami Politechniki Radomskiej, to wstaję o godzinie 4. Tuż po przebudzeniu jem coś słodkiego i piję herbatę, po czym idę do siłowni. Nie mam daleko, bo mieszkam zaledwie 400 metrów od Radomiaka. Wyciskanie ciężarów trwa około półtorej godziny, po czym jem śniadanie i jadę na zajęcia w różnych częściach Radomia. Jeśli piłkarze mają spotkanie wyjazdowe, to jadę razem z nimi. Radomiak to moja wielka miłość, przez 40 lat byłem zatrudniony w Radoskórze, a teraz pracuje w klubie jako trener odnowy biologicznej i od przygotowania siłowego. Wieczorem usiłuję coś zobaczyć z telewizji, ale zwykle zasypiam przed telewizorem. Ciągle nie mam czasu wyspać się.

Jak wygląda dieta mistrza sportu?
- Jem wszystko co lubię, choć w mojej diecie jest dużo węglowodanów, a mało chleba i ziemniaków. Na stole zawsze muszę mieć biały ser z miodem, żółty ser i jaja ugotowane na miękko.

Jak to się dzieje, że w życiorysie podaje pan różny wiek i różne znaki zodiaku?- Byłem bardzo słabym dzieckiem i matka miała wątpliwości, czy w ogóle przeżyję. Miałem już ponad rok, gdy zostałem ochrzczony w kościele farnym w Radomiu. Mieszkałem wtedy przy ulicy Nowy Świat 13 w Radomiu, obecnie jest to ulica Limanowskiego. W domu była bieda, matka wychowywała sama pięcioro dzieci. Dlatego oficjalnie, według metryki chrztu, mam 71 lat, a tak naprawdę 72 i w rzeczywistości urodziłem się pod znakiem Strzelca.

Czy mógłby pan czytelnikom "Echa Dnia” zdradzić sekret długiego życia w znakomitej formie fizycznej?
- Recepta jest prosta, trzeba się dużo ruszać. Zawsze powtarzam taką maksymę, że ruch zastąpi każde lekarstwo, ale żadne lekarstwo nie zastąpi ruchu.

Zdzisław Radulski
Ma oficjalnie 71 lat, nieoficjalnie 72, wdowiec, dwie córki, dwoje wnucząt. Trener kulturystyki, specjalista od odnowy biologicznej, instruktor pływania, ukończył Akademię Wychowania Fizycznego w Warszawie, w latach 1971-1985 był trenerem sekcji pływania klubu Czarni Radom, obecnie pracownik katedry Wychowania Fizycznego Politechniki Radomskiej, trener odnowy biologicznej Radomiaka. Był założycielem i wieloletnim prezesem Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego w Radomiu, współzałożyciel stanic w Kozienicach, Pionkach, Grójcu i Warce.
Autor: Zbigniew Bąk, Echa Dnia” z 9 maja 2008 r.

Wspomnienia... Autor:Jan Włodarek
(komentarz do wypowiedzi Zdzisława Radulskiego)

Z wielką przyjemnością umieściłem artykuł o Zdzisławie Radulskim – jednym z pionierów polskiej kulturystyki. Obecnie bardzo zasłużonym wodnym ratowniku, o końskim zdrowiu i wielkich możliwościach w dźwiganiu ciężarów.

Zdzisława poznałem w Skarżysku Kam. w czasie pokazu propagującego kulturystykę, było to dokładnie 29 marca 1965 roku. Na tym pokazie z zachwytem obserwowałem pozowania starszego i doświadczonego Zdzicha. Ja niewypierzony na scenie i drobny (ważyłem 85 kg), po trzech latach treningu w wyciskaniu lężąc uzyskałem 155 kg, w przysiadzie 210 kg. Oprócz nas wystąpili również bracia Krydzińscy.

Trzy miesiące później podobna impreza pokazowa odbyła się w Radomiu o ładnej nazwie „ Rewia kulturystów” i sytuacja się powtórzyła. Odbył się pokaz pozowania, oczywiście z Zdzisławem, a później ćwiczenia siłowe. Ja popisałem się wyciskając leżąc - 165 kg, a przysiad wykonałem z ciężarem 190 kg (na więcej zabrakło pierścieni).

Do naszego następnego spotkanie miało dojść w Sopocie na nieoficjalnych MP. Niestety zabrakło Zdzisława, zaś ja walkę o mistrzowski tytuł przegrałem nieznacznie (o 3,5 pkt.) z Przemysławem Kwiatkowskim.

Do bezpośredniej rywalizacji ze Zdzichem i jedynej w naszych kontaktach doszło w dniach 11-12.06.1966 r. w czasie Ogólnopolskich Zawodów Kulturystycznych w Radomiu, rodzinnym mieście Zdzisława.
Najlepszym zawodnikiem okazał się mój starszy kolega Andrzej Laskowski, ja byłem drugi ustanawiając swój rekord w wyciskaniu leżąc wynikiem 175 kg. Następne miejsca zajęli: Bogusław Krydziński, A. Hanslik (Czechosłowacja). Na piątym miejscu został sklasyfikowany Zdzisław Radulski, który wyprzedził: S. Ptaszka, S.Polisa, Seliga (CSRS), J.Pachocki, G.Gołębiowski.

Od tych zawodów spotykałem się ze Zdzisławem wielokrotnie, np. na kursie instruktorów. Sportowo nie mogliśmy rywalizować sobą, bo ja startowałem w wyższych seniorach, a Zdzich w niższych do 173 cm. Był to zresztą okres, w którym ja zaczynałem przygodę sportową, a mój kolega powoli ją kończył.

Zdzisław wspominając te czasy wymienił moje nazwisko, jako tego, który „przeszkodził” mu zdobyć mistrzowski tytuł. To nie tak, bo prawdą jest, że on ładnie pozował, ale przy tym nie miał talentu w bojach siłowych, a mimo tego w zawodach ogólnopolskich miał szańce na finał w swojej kategorii, w której ja - z przyczyn jak wyżej - nie startowałem, Byli jednak inni lepsi od niego i nie wygrał w żadnych mistrzowskich zawodach.

Od tych naszych serdecznych spotkań i dla mnie pouczających upłynęło ponad 40 lat, więc nie ma znaczenia, ze Zdzich teraz poplątał się i koloryzuje. Pewne jest, że to nie ja stałem na jego drodze do mistrzowskiego tytułu w kulturystyce oraz to, że nigdy nie uzyskałem w wyciskaniu leżąc 210 kg. (tylko 187,5 kg w 1974 r.).
Natomiast, co do tego ze Zdzichu jest w bardzo dobrej formie fizycznej i ma triceps ładnie ukształtowany nie mam żadnych wątpliwości!
Na zdjęciu uczestnicy pokazu w Radomiu w 1965 r. Klęczy zdzisław Radulski, trzeci od lewej :Jan Włodarek, nastepny Mieczysław Krydziński.
Jan Włodarek, 13 maja 2008 r.

Nie należy rozpoczynać treningu siłowego pod wpływem środków dopingujących i odurzających. Przed wykonywaniem opisanych tutaj metod treningowych i ćwiczeń należy się skonsultować z lekarzem. Autorzy i właściciel strony JWIP.PL nie ponoszą jakiejkolwiek odpowiedzialności za skutki działań wynikających bezpośrednio lub pośrednio z wykorzystania informacji zawartych na tej stronie.

Ostatnie Artykuły