|
|
Odwiedziło nas:
10043508
osób. |
|
|
| Miód w diecie sportowca. Autor: Maria Szustakowska - Chojnacka |
Miód pszczeli jest jednym z nielicznych naturalnych produktów węglowodanowych wykorzystywanym przez ludzi od dawna. Dla człowieka pierwotnego, żyjącego z polowań i rybołówstwa, miód był nie tylko jedynym słodkim, a jednocześnie wartościowym, urozmaiceniem menu, ale ocenianego też ze względu na jego właściwości lecznicze.
W starożytności w Indiach, Egipcie, i Chinach miód był czczony, jako nektar bogów. Grecy nie tylko wkładali miód do grobów, jako symbol życia, ale używali go, na co dzień do celów kosmetycznych. Rzymianie wyjątkowo cenili miód, jako środek słodzący i obficie stosowali go w kuchni. Dla Żydów mleko i miód były symbolem ogólnego dobrobytu i upragnionej ziemi obiecanej. Podobnie myślano w dawnej Polsce. Opisywano nasz kraj, jako’’ kraj mlekiem i miodem płynący’’ I takim jest nadal.
Miód jest produktem naturalnym wytwarzanym przez pszczoły. Te pracowite owady przetwarzają w wyniku procesów enzymatycznych zebrany nektar kwiatowy lub inne soki roślinne i składają je w plastrach woskowych, w których miód dojrzewa.( Jedna pszczela rodzina może wyprodukować w ciągu roku nawet 40 kg miodu) Miód nektarowy powstaje z nektarów obecnych w nektarnikach kwiatowych. Zależnie od pochodzenia nektaru wyróżnia się mody lipowe, akacjowe, wrzosowe, wielokwiatowe itp. Szczególnym rodzajem jest miód spadziowy otrzymywany z tzw. spadzi, czyli wydzieliny roślin powstającej w miejscu uszkodzonych przez mszyce. Cechą charakterystyczną miodów kwiatowych jest obecność w nich pyłków kwiatowych, a miodów spadziowych –glony.
Miód pszczeli, dzięki bogatej zawartości węglowodanów, jest ważnym źródłem energii. Jego skład jest nst( w odniesieniu do 100g produktu); -kaloryczność-324kcal, białko-0, 3g, węglowodan79, 5g, sód-7mg, potas-46mg, wapń-5mg, fosfor-16mg, żelazo -0, 9mg, magnez-5mg., tiamina(Wit.B1) 0, 004mg, ryboflawina(Wit.B2) -0, 04mg, niacyna (Wit.PP) -0, 20mg, witamina C=1, 4mg
Miód jest kompleksową mieszanką wielu ważnych substancji biologicznie czynnych i odżywczych a działanie tej mieszaniny jest silniejsze niż pojedynczych, wyodrębnionych z miodu składników. Miód jak wynika z jego zawartości powyżej 75 procentach składa się z węglowodanów, głównie łatwo przyswajalnego cukru glukozy i fruktozy oraz melezytozy ( trisacharyd zbudowany z 2 cząsteczek glukozy i
1 cząsteczki fruktozy) Oprócz niej miód zawiera substancje mineralne, witaminy z grupy B oraz ponad 120 substancji aromatycznych, aminokwasy, enzymy, olejki eteryczne żywice, pyłki kwiatowe. Biorąc pod uwagę zawartość składników mineralnych wyżej cenione są miody spadziowe.
Każdy miód ma specyficzne właściwości odżywcze i zdrowotne, zależnie od rośliny, z której pochodzi. Zawarte w nim cukry proste glukoza i fruktoza, prawie od razu przenikają do krwi i są szybko przyswajane przez organizm, dzięki temu miód jest źródłem „szybkiej’’ energii. Organizm musi mieć odpowiednią ilość energii, by mogły zachodzić procesy metaboliczne. Najcenniejszymi składnikami nie są węglowodany, które szybko podnoszą poziom cukru we krwi, by potem szybko go obniżyć, ale cała kompozycja pozostałych substancji. Enzymy zawarte w miodzie ułatwiają przyswajanie innych składników pożywienia.
Miód należy do tych produktów spożywczych, które powinny wchodzić w skład codziennych posiłków dzieci, młodzieży osób dorosłych a także w skład diety sportowców, alpinistów itp. Jak wspomniano wyżej węglowodany podnoszą poziom cukru we krwi zaopatrują mięśnie w energię, są wskazane w okresie budowy masy mięśni( glukoza może być bezpośrednio wykorzystywana do procesów metabolicznych w różnych tkankach w tym również przez komórki mięśniowe. Podczas wysiłku mięśnie czerpią energię z glukozy obecnej we krwi oraz z glikogenu zawartego w wątrobie). Korzystne jest, zatem spożywanie miodu w umiarkowanych ilościach, ponieważ w swym składzie zawiera wiele cennych substancji biologicznie czynnych.
Miód ma opinię dobrego lekarstwa na dolegliwości górnych dróg oddechowych.. Ma także właściwości antyseptyczne. Starożytni Grecy i Rzymianie wierzyli, że pomaga w leczeniu ran. Miód działa łagodnie przeczyszczająco. W medycynie ludowej niemal wszystkich narodów miód znany był i używany od bardzo dawna. Ze względu na dużą zawartość glukozy i fruktozy jest on często zalecany w chorobach serca. Kardiolodzy zalecają stosowanie roztworów miodu dla pobudzenia mięśnia sercowego. Mięśnie serca pracują bez przerwy w ciągu całej doby, więc dobowe dawki zawarte w miodzie glukozy(50-140g) wprowadzone do organizmu chorego na serce, normalizują skład krwi, zwiększają procent hemoglobiny i wpływają dodatnio na stan ogólny chorego.Stosowanie miodu przy schorzeniach wątroby wiąże się z jego składem chemiczno-biologicznym. Zawarta w miodzie glukoza oddziałuje pozytywnie na funkcję wątroby, jako organicznego filtru zwalczającego zatrucia bakteryjne. W miodzie znajdują się mangan, żelazo, które przyspieszają procesy trawienne w jelitach.
Miód lipowy obniża wydzielanie soku żołądkowego i likwiduje nadkwasotę. Zaleca się spożywanie go w przypadku wrzodów żołądka -1, 5-2 godzin przed śniadaniem i obiadem oraz w 3 godziny po kolacji.( porcję miodu należy rozpuścić w szklance ciepłej, przegotowanej wody.)Medycyna ludowa od stuleci stosuje w chorobach płuc picie miodu rozpuszczonego w mleku.(przy przeziębieniach ciepła woda o temp. nie wyższej niż 40oC zmieszana z miodem doprawiona imbirem cytryną bardzo pomaga). Praktyka wykazuje, że miód jest doskonały w zwalczaniu gruźlicy. Wiadomo z dawien dawna, że miód ma działanie przeciwbakteryjne, przeciwzapalne. Przyspiesza gojenie się ran i czyraków. Decyduje o tym zawarta w nim substancja zwana glutanianem, która sprzyja szybszemu wzrostowi podziałowi komórek, a tym samym zabliźnianiu się ran.
Prof. Tabershof z Uniwersytetu w stanie Georgia(USA), znany specjalista chorób zawodowych stwierdził, że dodatek miodu do pożywienia zapobiega chorobie zawodowej – pylicy. Francuski psychiatra Pierre Renuaud na podstawie długoletnich obserwacji doszedł do wniosku, że miód jest ważnym czynnikiem w regeneracji sił psychicznych.
Dojrzały miód może być przechowywany przez wiele lat, ale w nieodpowiednich warunkach wchłania łatwo wilgoć i fermentuje.( Miód jest higroskopijny i łatwo wchłania zapachy, dlatego powinien być przechowywany w pomieszczeniu suchym, przewiewnym, chłodnym, w temp, < 8-10°Cnajlepiej w 8°C. Chronić należy przed słońcem, ponieważ obniża się jego aktywność antybiotyczna). Większość miodów po pewnym czasie ulega krystalizacji i ze stanu ciekłego(patoki) przechodzi w stały(krupiec) Krystalizacja jest procesem fizycznym, który nie zmienia składu fizycznego miodu, nie obniża walorów odżywczych. Szybkość krystalizacji zależy od zawartości wody, stosunku glukozy do fruktozy i zawartości dekstryn. Im więcej fruktozy i dekstryn tym wolniej zachodzi krystalizacja. Optymalna temp. krystalizacji to 10-18°C. Proces dekrystalizacji powinien przebiegać w tempok.38°C-40°C. Przy wyższych temperaturach ulegają zniszczeniu wrażliwe na ciepło enzymy miodu. Miód zachowuje jednak minerały i witaminy odporne na wyższe temperatur( Proces krystalizacji bywa niesłusznie nazywany; „‘scukrzeniem” i uważany za dyskwalifikujący miód, jako pełnowartościowy produkt. Jak podano powyżej można go podgrzać, aby był płynny).
Domowym sposobem trudno jest ocenić czy miód jest prawdziwy. Jedna z metod to’’ próba przelewania’’. Nabiera się ze słoja łyżkę miodu i powoli z dużej wysokości wlewa z powrotem. Jeśli powstanie z niego „górka’’, to miód jest dobry, a jeśli „”dołek” to jest niepełnowartościowy., gdyż zawiera za dużo wody.(można też miód poddać próbie, która wykaże, czy dodano do niego skrobi. Łyżeczkę miodu gotuje się na połowie szklanki wody przez 5min., Gdy ostygnie dolewa się 1-2 kropli jodyny, Jeśli roztwór zmieni barwę na czarną lub niebieską, oznacza to, że dodano do niego
Miód można stosować do wszystkiego; do białego sera, pieczywa razowego, słodzić napoje zimne., ciepłe, herbaty, do wypieku ciast (pierniki, nugaty itp.), do sporządzania dietetycznych śniadań sałatek zdrowotnych, do zup, przystawek dań rybnych, mięsnych, deserów Do celów kulinarnych. znakomicie nadaje się miód akacjowy( do nugatów najlepszy miód lawendowy).
Miodem można zastąpić cukier. W Anglii miód był stosowany, jako środek słodzący aż do połowy XVII wieku. Wcześniej cukier był bardzo drogi. Używali go, więc wyłącznie arystokraci i ziemianie, Obecnie cukier stał się powszechnym środkiem słodzącym, a miód traktowany jak lekarstwo. Te przyzwyczajenia należy zmienić, bo cukier zawiera „puste kalorie”, a miód jest dla zdrowia bardzo wartościowy, bogaty w cukry proste, składniki mineralne itp.
Autor: Maria Szustakowska - Chojnacka
|
|
Nie należy rozpoczynać treningu siłowego pod wpływem środków dopingujących i odurzających. Przed wykonywaniem opisanych tutaj metod treningowych i ćwiczeń należy się skonsultować z lekarzem. Autorzy i właściciel strony JWIP.PL nie ponoszą jakiejkolwiek odpowiedzialności za skutki działań wynikających bezpośrednio lub pośrednio z wykorzystania informacji zawartych na tej stronie. |
|
|
Tylko aktywnych zapraszamy na forum
oraz
do Pionierów |
|
|
• 
