|
|
Odwiedziło nas:
10041494
osób. |
|
|
| "Czerwone berety" uprawiają kulturystykę. Autorka: K. Stachowicz |
Na zdjęciu: komandos - kulturysta ćwiczy bicepsy. Fot. Jan Rozmarynowski
OD JWIP.PL : W cyklu: „Wszechstronność – jak to było kiedyś” przedstawiamy artykuł Krystyny Stachowicz, potwierdzający, że ćwiczenia siłowe – kulturystyka były bardzo doceniane w naszym wojsku. W tym zakresie nic się nie zmieniło! Siła i sprawność są dalej w cenie. Artykuł ten ukazał się w "Sporcie dla Wszystkich” nr 10 z 1963 r.
Jednocześnie polecamy zapoznać się z artykułem „ Superglina z ulicy Małej” (jest w dziale „SYLWETKI”),o kulturyście Edwardzie Misztalu, który w „czerwonych beretach” pobierał lekcje wszechstronnej sprawności fizycznej.
27 wrzesień 2009 r.
„CZERWONE BERETY WSZECHSTRONNYMI SPORTOWCAMI”. Autorka Krystyna Stachowicz.
W jednostkach wojsk desantowych
Ostatnio (w 1963 r. – przyp. red.) wszedł na ekrany nowy polski film „Czerwone berety”, obfitujący w wiele scen z ćwiczeń wojsk desantowych. Gdy ogląda się te pełne dramatycznego napięcia sceny, trudno uwierzyć, że wzięte są z prawdziwego życia żołnierzy.
Trudno nie dopatrywać się w nich literackich fikcji dla udramatyzowania akcji, zrobienia filmu tzw. z dreszczykiem. I wreszcie trudno uwierzyć, że młodzi chłopcy, którzy trafiają do jednostki bez uprzedniego przygotowania sportowego, już po kilku miesiącach osiągają wysoki poziom wyszkolenia, stają się dobrymi spadochroniarzami i wszechstronnymi sportowcami.
A jednak tak jest naprawdę. Mieliśmy możność przekonać się o tym w jednostce, gdzie robiliśmy ten reportaż.Jaki jest program szkolenia? Co powoduje, że chłopcy, którzy nie stykali się ze sportem, potrafią opanować jedną z najtrudniejszych dyscyplin – spadochroniarstwo. W jaki sposób przezwyciężają lęk, który jest zawsze najtrudniejszą przeszkodą w sportach „lotniczych” – oto pytania, które zadawaliśmy kolejno kadrze instruktorskiej, oficerom, żołnierzom.
Żołnierza trafiającego do jednostki Wojsk Desantowych musi cechować dobry stan zdrowia ( oraz minimum 9 klas, dwa lata później już matura – przyp. red.). Tutaj przechodzi szkołę wychowania fizycznego. Aby być dobrym spadochroniarzem, musi zdobyć wytrzymałość fizyczną i odporność psychiczną, odznaczać się refleksem i odwagą. Nigdy nie wiadomo, na jakim terenie zostanie zrzucony desant, jakie trudności trzeba będzie pokonać. Bronić się w razie napaści, przebywać wysokie góry, przepłynąć jezioro, przejechać na nartach itp. Żołnierz musi być przygotowany na wszystkie ewentualności i wszystkie są uwzględniane w programie szkolenia.
Dzień w jednostce zaczyna się od półgodzinnej gimnastyki. Jest ona prowadzona zarówno w pierwszych dniach pobytu w wojsku, jak i wtedy, gdy nazajutrz zrzuca się mundur i przyodziewa garnitur.
Przez pierwsze cztery miesiące duży nacisk kładzie się na wyrobienie siły nóg, co jest niezbędne dla każdego skoczka. W tym okresie program uwzględnia szczególnie dużo marszów, biegów na przełaj, skoków w głąb itp. Po czterech miesiącach żołnierze przystępują do ćwiczeń ogólnorozwojowych. Uprawiają gimnastykę przyrządową, lekką atletykę, gry sportowe i KULTURYSTYKĘ. Oprócz dużej hali sportowej w każdym budynku znajduje się mała salka wyposażona w najniezbędniejszy sprzęt i kącik KULTURYSTYKI. Tutaj ćwiczą spadochroniarze indywidualnie lub w małych grupkach, korzystając z rozwieszonych na ścianach plansz, ilustrujących podstawowe chwyty samoobrony, niezbędne ćwiczenia DLA KULTURYSTÓW, ćwiczenia gimnastyczne itp.
Najwięcej jednak czasu spędzają żołnierze w spadochronowym ogródku i na specjalnym torze przeszkód.
Ogródek wyposażony jest w loopingi, koła młyńskie i reńskie, koła wieloobrotowe, liny i trapezy. Ćwiczenia na tych przyrządach wyrabiają mięśnie brzucha i rąk, zmysł równowagi przestrzennej, przyzwyczają do przeciążeń, które występują w czasie skoku.
Najtrudniejszy do opanowania jest jednak tor przeszkód. Wszystkie urządzenia są instalowane nad powierzchnią wody, na dużej wysokości. Przejście biegiem przez mostek murzyński ( ruchoma platforma), przejście po linie, bieg po palikach o różnej wysokości – wymagają niemałego opanowania. Żołnierz jednak wie, że musi te przeszkody pokonać i właśnie ta świadomość dodaje mu odwagi. A potem powoli oswaja się z wysokością, przestrzenią, przestaje się bać, umie panować nad nerwami.
W oswajaniu się z wysokością i w opanowaniu leku przestrzeni pomocne są również obozy alpinistyczne. W pierwszym roku odbywają się one w skałach gdzie żołnierze uczą się stawiać pierwsze kroki, w drugim natomiast obóz jest organizowany w Tatrach Wysokich, gdzie pod okiem najlepszych taterników przyszli spadochroniarze pokonują najtrudniejsze nawet przejścia.
Okras służby wojskowej jest ciągłym uczeniem się sportu, sportu we wszystkich jego odmianach. Aby uczynić ciało sprawnym, lekkim, aby przystosować umysł do ciągłej uwagi, błyskawicznie reagować na każde niebezpieczeństwo, trzeba trenować.
Wielu żołnierzy po skończonej służbie nie rzuca sportu, lecz uprawia go w klubach i zespołach, stając się krzewicielami wszechstronnego wychowania fizycznego..
Dzięki Jednostce Wojsk Desantowych, sport zyskuje coraz więcej zwolenników, którzy raz poznawczy radość płynącą z ćwiczeń –zostają mu wierni na zawsze.
Autorka: Krystyna Stachowicz
|
|
Nie należy rozpoczynać treningu siłowego pod wpływem środków dopingujących i odurzających. Przed wykonywaniem opisanych tutaj metod treningowych i ćwiczeń należy się skonsultować z lekarzem. Autorzy i właściciel strony JWIP.PL nie ponoszą jakiejkolwiek odpowiedzialności za skutki działań wynikających bezpośrednio lub pośrednio z wykorzystania informacji zawartych na tej stronie. |
|
|
Tylko aktywnych zapraszamy na forum
oraz
do Pionierów |
|
|
• 
