HISTORIA Polskiej KULTURYSTYKI

Luty, rok 1957.
Stanisław Zakrzewski w miesięczniku „Sport dla Wszystkich” z 1957 roku zwrócił się do czytelników z apelem, o podejmowanie ćwiczeń siłowych i gimnastycznych. Swój system ćwiczeń nazwał polską szkołą kulturystyki.

Zapewnił, że w krótkim czasie można wypracować godne umięśnienie i uzyskać liczącą się siłę. Twierdził też, że systematyczne treningi kulturystyczne dają zdrowie, pozwolą na przygotowanie organizmu do uprawiania innych sportów do lepszego wykonywania pracy zawodowej.

Pomimo, że apel ten miał niewielki zasięg, bowiem ukazał się tylko z 7 tysięcznym nakładzie czasopisma, to jednak szybko został rozpowszechniony głównie w środowisku młodzieżowym i w nim znalazł oddanych zwolenników. Ci, którzy zaufali Twórcy naszej kulturystyki i podjęli treningi według jego wskazówek nie zawiedli się. Szybko uzyskali ładny atletyczny wygląd, siłę i sprawność fizyczną. Najbardziej pracowici: Józef Radziwiłko, Przemysław Kwiatkowski, Antoni Kolecki , Andrzej Laskowski, Jerzy Pachocki, Jan Rozmarynowski, Andrzej Jasiński, Zbigniew Bieliński Wiesław Chałas, i wielu innych, już po kilku miesiącach ćwiczeń wyróżniali się wśród rówieśników umięśnieniem, na które ich koledzy patrzyli z podziwem, ale i zazdrością.

Pierwsi kulturyści chętnie propagowali swój sport, popisując się swoim umięśnieniem i sprawnością fizyczną na: plażach, basenach, kąpieliskach i miejscach letniego wypoczynku, czyli w plenerze. Uczestniczyli również w licznych pokazach i zawodach sportowych. Wszędzie budzili duże zainteresowanie, a ich występy publiczność nagradzała gromkimi brawami.

W kraju wzmagało się zainteresowanie nowym sportem, rosły szeregi entuzjastów i zainteresowanych jego rozwojem. Braki w profesjonalnym sprzęcie uzupełniano wykonanymi we własnym zakresie sztangami, sztangielkami i ławkami. W sklepach były stosunkowo tanie i dobre jakościowo odważniki dla atletów o wadze: 17,5 kg, 25 kg, 35 kg. "Sale treningowe” były przeważnie w pomieszczeniach piwnicznych. Latem, ćwiczono w plenerze.

Po trzech latach od apelu Stanisława Zakrzewskiego, kulturystykę uprawiało już ok. 300 tysięcy osób, a czasopismo propagujące ten nowy sport ukazywało się w nakładzie 100 tysięcy egzemplarzy! W styczniu 1962 roku w wyniku wielomiesięcznych starań "Sport dla Wszystkich" wychodził już jako dwutygodnik. Do tego w znacznym stopniu przyczyniły się głosy czytelników i ogromna poczytność pisma. To wydarzenie zbiegło się z jubileuszem 10 - lecia pisma, które na początku nazywało się "Koło sportowe", a w 1956 roku zmieniło tytuł na "Sport dla Wszystkich" i stało się "zarazem hasłem i odpowiedzią na pytanie - co robić, jeśli człowiek pragnie wytchnienia i radości związanej z ruchem i ćwiczeniem fizycznym, a nie pragnie zostać Zatopkiem (mistrzem).

Wynalazek kulturystyki, chwycił, i to jak!
Włodzimierz Reczek przewodniczący GKKFiS gratulował Redakcji "SdW" dotychczasowych osiągnięć i sukcesów i życzył dalszych pięknych wyników w
krzewieniu kultury fizycznej, w tym kulturystyki wśród naszego społeczeństwa.
Takim odzewem i uznaniem współcześnie nie potrafi się pochwalić żadna redakcja kulturystycznego pisma. Jest ich kilka, łączny nakład w miesiącu nie przekracza 50 tysięcy egzemplarzy, a w kioskach zalegają niesprzedane egzemplarze. Jakie to porównanie do lat 60 - tych, w których "SdW” ukazywało się, co miesiąc w nakładzie 200 tys. egzemplarzy i szybko znikało z kiosków.

W późniejszych latach przyszło kulturystyce napotykać na rozmaite opory ze strony władz sportowych, dziennikarzy, jak i intrygi kulturysty Andrzeja Jasińskiego. O tym jest w innych artykułach - o początkach polskiej kulturystyki - przedstawionych w JWIP.PL.

Autor: Jan Włodarek
12.Rej.12/historia -3/ 19.02.2010 / JWIP.PL
Ostatnia aktualizacja 19.02.2010 godz. 23:17