Wkraczając autostradą do Kapsztadu, 20 km jedzie się przez slumsy townshipy. Nieznając historii, ich obraz napawa wstrętem. Domki o wymiarach 2/2m pospiesznie sklecone z kawałków falistej blachy, tektury lub ebonitu, walające się puszki, dziurawe wiadra inne i śmieci, rozwieszone szmaty, a wszystko za siatką, częściowo tylko zelektryfikowanego obszaru-oto obraz przedsionka ponoć jednego z najpiękniejszych miast świata. Co to za skupisko i jak tam można żyć? Może w tym miejscu godnym uwagi jest przypomnienie, że biały człowiek już w 1994r. dopuścił rdzennego mieszkańca Afryki do szkół. Tym samym, już w 1994r. czarny obywatel RPA zdobył możliwość poznania liter. Już w 1994r. mógł stanąć na tej samej plaży, na swojej plaży, na której leżał biały. Oczywiście jeszcze nie po to by korzystać z dobrodziejstw kąpieli czy z relaksu na gorącym piachu, ale mógł już tam wejść. I został na niej do dziś, sprzedając nikomu niepotrzebne samolociki, ptaszki, serca, kwiaty plecione z drutu, targając przenośne lodówki z chłodnymi napojami, lub trzymając pieczę nad łóżkami plażowymi, na których męczą się biali. Z brzydkim problemem townshipów władze miasta próbowały uporać się wielokrotnie, wpuszczając tam buldożery. Ale gdzie podzieją się ludzie, którzy nie mają nic i nie mają gdzie iść? Wracają i budują dach z tego co zostało. Od przełomu maja i czerwca 1984r. buldożery już tam nie wkraczają. Wtedy ostatni raz pozbawiono dachu nad głową 70 tys. ludzi a setki zabito. Obozów też już nie ma. Wojen nie prowadzi się. Już od 1994r. kiedy bohater narodowy Nelson Mandela opuścił, po prawie trzydziestu latach, więzienie na Robben Island. Rdzenni mieszkanńcy zyskują udziały własności i miejsca w rządzie. Świat już wie, dowiedział się w 1994r. że w RPA runął jakiś apartheid. Wcześniej nie wiedział nic, nie reagował. Teraz kiedy jest już dobrze, nie ma na co reagować. Murzyni chodzą boso. W wioskach nie ma elektryczności. Białym usuwa się grunt spod nóg. W miastach, na murach wokół pałaców często widać druty kolczaste.

Kapsztad, zwany Tawerną Mórz, słynął jako rozpustny port znany wszystkim żeglarzom pływającym między Europą a Wschodem. Aglomeracja ulokowana pomiędzy górami a oceanem, zachwyca warunkami geograficznymi, podobnie jak Vancouver w Kanadzie. Bogata linia brzegowa pełna zatok, półwyspów, plaż kamienistych i piaszczystych, doki portowe Waterfront przekształcone w dzielnicę kawiarni, restauracji, hoteli, sklepów, Bulwary Wiktorii i Alfreda wraz z ulokowanymi w nich fenomenalnym akwarium, halą rękodzieła artystycznego, kinem I-Max, stwarzają wiele możliwości spędzenia czasu.

Substancja miejska Kapsztadu wogóle nie może zachwycać tego, kto otarł się trochę o świat. Trudno postawić na szali kilka domów z epoki wiktoriańskiej z koronkami w stali, na przeciw pereł architektonicznych np. Wencji, Krakowa, Barcellony, Paryża, Rzymu czy Egiptu, Korei, Indii. Z ciekawostek należy wspomnieć o bazarze rękodzieła w sercu miasta, oraz niezwykłej jak na tamte warunki kawiarni i restauracji, podobnie jak lokal PRL na wrocławskim rynku czy na ul.Wrocławskiej w Poznaniu, nawiązującej do tradycji i realiów komunistycznych. W Kapsztadzie klub jest piętrowy, urządzony z wielkim rozmachem. Tam socrealizm i komunizm mieszają się z wyrafinowanym surrealizmem. Wystrój wnętrza przypomina raczej pałac z bajki o carze, Syberii, wódce, Leninie i staliniźmie, niźli miałby być reminiscencją tzw. modrowni, obskórnych barów i halowych knajp z danci ngiem i strip-teas'em z epoki Polski Ludowej.

Pobyt na zupełnie płaskiej jak stół Table Mounatain i Signal Hill, uwidaczniają skąpaną w słońcu panoramę nieprzeciętnie usytuowanego miasta. Zwłaszcza do tego drugiego miejsca, gdzie w południe każdego dnia odpala się armatę Noon Gun (ostatnią, pozostałą po całej baterii dział zainstalowanych przez Anglików w 1890r. do obrony portu), drogi Tafelberg i Signal Hill Rd. są po zmierzchu zatarasowane samochodami. Zamierając w absolutnej ciemności ulega się tam wówczas wrażeniu bycia zawieszonym ponad niebem i spoglądania na nie z góry.W przepaści, jakby bez granic, mieni się ono panoramą tysiąca gwiazd-świateł Kapsztadu.

Styczeń 2005

Kapetown, Table Mountain
Fot. Dariusza Pacaka, dodana 18 lipca 2010 r.





Republika Południwej Afryki - Kapsztad
<< >>

Komentarzy: 0
Obejrzano: 3797