ŚWIĘTA i JUŻ PO ŚWIĘTACH!

Łyżwiarstwo, obok tenisa, jest najbardziej tradycyjnym sportem kobiecym. Aby się, co do tego upewnić, wystarczy przejrzeć rodzinne albumy lub czasopisma ilustrowane z okresu międzywojennego. Znajdziemy w nich zdjęcia rojnych ślizgawek gęsto nawiedzanych przez płeć nadobną.
Młode, piękne panie w futrzanych szubach długich spódnicach, kręciły „holendry” aż miło, śląc figlarne uśmieszki zza olbrzymich mufek. Niejedno męskie serce padło na lodzie do stóp zręcznych łyżwiarek.

Choć od tego czasu strój i nastrój na ślizgawkach uległy dużym zmianom, przyjemność i korzyści, jakie daje jazda na łyżwach, pozostały te same.
Łyżwiarstwo ma przede wszystkim tę zaletę, że wyciąga ludzi na mróz i świeże powietrze w porze roku, w której z reguły najmniej zażywają ruchu a tym samym naszym figurom grozi największe niebezpieczeństwo. Nie tyle figurom zresztą, ale i zdrowiu. Łyżwiarstwo jest doskonałym zabiegiem kosmetycznym; najdroższy „róż” (kosmetyczne mazidła na twarz – przyp. I.) nie potrafi tak pięknie wymalować policzków świerzym rumieńcem, jak godzina jazdy na lodzie.

Jazda na łyżwach ma też niezmiernie wiele zalet, jako ćwiczenie fizyczne. Przede wszystkim wyrabia poczucie równowagi, a tom potrzebne jest kobiecie w rozmaitych okolicznościach życia. Po wtóre wspaniale kształtują ruch, zwłaszcza, jeśli łyżwiarka wyszła już z okresu nauki początkowej i swobodnie porusza się po lodzie, a nawet zaczyna próbować wykonywać figury. Prawie każda z nas widziała na lodowisku łyżwiarki w tańcu. Ileż w ich ruchach piękna i poezji! Nawet, jeśli nie dojdziemy do takiej jak one wprawy, nasze ruchy nabiorą lekkości, wdzięku i powabu(…)
Choć żadna z nas prawdopodobnie nie zostanie mistrzynią, nie powinno nam to przeszkadzać w zaopatrzeniu się w łyżwy i wykorzystaniu każdego zimowego popołudnia na ślizgawkę (…).
Autorka: H.R.

Od JWIP.PL. Tak ładnie pisano na stronach „Sportu dla Wszystkich”. Wówczas, tj. w 1958 roku w Warszawie na każdym boisku szkolnym były urządzone ślizgawki dla młodzieży. Urokliwym miejscem do ślizgania było naturalne lodowisko w Ogrodzie Saskim.
Na początku lat 60., było także bardzo popularne lodowisko „Błyskawicy”, zrobione przez kulturystów. Korzystali z niego okoliczni mieszkańcy. Pieniądze, nawet spore, dawał Urząd Dzielnicowy Praga – Północ, który na ten cel nie skąpił dotacji.

Od wielu lat nikt z władz Warszawy nie dostrzega potrzeby wydawania pieniędzy na osiedlowe lub szkolne ślizgawki. Podobno teraz trzeba nam oszczędzać, bowiem w tym roku zima mroźna i w pełni. Pani prezydent stolicy - z okien służbowego samochodu - to widzi, więc nawet w okresie kryzysu europejskiego wydała już nadmiar środków finansowych na odśnieżanie. To, że one mało skuteczne wiedzą nie tylko ci, którzy już połamali sobie kończyny na nieodśnieżonych chodnikach.
Nadmiar śniegu tradycyjnie, czyli jak zawsze w zimę, zaskoczył władze stolicy. W tej sytuacji teraz i w przyszłości, ale za rządów Pani Prezydent Stolicy nie ma, co liczyć, że będą szkolne i osiedlowe ślizgawki.

Szkoda, bo poezja jest na lodzie! Jak w karnawale na lśniącej posadzce rządowej sali, z tym jednak, że dla „mas” pozostało ślizganie się tylko na zelówkach po zlodowaciałym śniegu! Nie tak, jak kiedyś po lodzie i pod chmurką, ale na łyżwach. „Chłopcy w białych sweterkach i panowie we frakach, zaś dziewczęta w mini spódniczkach i panie w sukienkach z obłoku sunęły na łyżwach”.
Przypuszczam, ze obecnie królująca Pani Prezydent Warszawy to osoba nieczuła na poezje i piękno i przy tym nadzwyczaj „sztywna fizycznie”, więc nic dziwnego, ze teraz zimą mamy tylko nieustający karnawał wykonywania akrobatycznych figur na oblodzonych chodnikach.
Z uśmiechem, ale na łyżwach po chodniku – Ignacy. Grudzień 2010
Rej.220 / porady - 24 /2010.12.20 /
Ostatnia aktualizacja; 2010.12.28 godz. 00:41