Na lubelskim bruku 1956 - 1961

W czasie studiów mieszkałem z kolegami w pokoju sześcioosobowym (łóżka piętrowe!) i z uwagi na ciasnotę uczyliśmy się przeważnie w Pracowni Podręcznej Katedry Historii, lub w Bibliotece UMCS. Dorywczo korzystaliśmy także z bardzo bogatej Biblioteki KUL-u. W czasie sesji egzaminacyjnych zajmowaliśmy miejsca pod „prysznicami”, na korytarzu lub ostatecznie w pokoju. W wolnych chwilach graliśmy w brydża lub makao.

Ja, od pierwszego roku studiów zająłem się na serio treningami sportowymi. Najpierw był to tenis stołowy i podnoszenie ciężarów w milicyjnym klubie „Gwardia”, a po jego rozwiązaniu gimnastyka sportowa w Ognisku TKKF „Sokół”. Ćwiczyliśmy jakiś czas w sali gimnastycznej nad Operetką (Dom Oficera), a następnie na Starym Mieście przy ulicy Klonowicza, w budynku „Teatru Lalki i Aktora. Wśród „Sokołów” poznałem wielu wspaniałych kolegów, takich zapaleńców jak ja, a przede wszystkim: Ryszarda Augustyniaka i Jurka Pleszczyńskiego (studenta chemii). Zajęcia prowadził sympatyczny trener - Ryszard Skubiszewski /1/. Ćwiczyliśmy trzy razy w tygodniu (poniedziałki, środy, piątki) w godzinach od 17 do 19-tej. Po krótkim okresie intensywnych treningów osiągnęliśmy niezły poziom na poszczególnych przyrządach (z wyjątkiem konia z łękami!).

W dniu 15 grudnia 1958 roku o godz. 17-tej daliśmy pierwszy pokaz w sali gimnastycznej „Domu Oficera” (ul. Żwirki i Wigury). W dniu 15 marca 1959 r. o godzinie 17-tej zaprezentowaliśmy nasze umiejętności w macierzystej sali gimnastycznej. Po raz pierwszy wystąpili także przed publicznością judocy, trenowani przez dr Bohdana Dziemidoka (asystent w Katedrze Filozofii UMCS, a w latach późniejszych profesor filozofii na Uniwersytecie Gdańskim). W następnych latach tych pokazów było znacznie więcej i to nie tylko w samym Lublinie (m.in. w Muszli Koncertowej w Ogrodzie Saskim, w sali KW MO przy ulicy Narutowicza w połączeniu z projekcją filmu fabularnego, podobnie w sali kina „Wyzwolenie”), ale i w innych miastach (dwukrotnie w Tomaszowie Lubelskim - w 59 i 61 r.), w Krasnymstawie, Kazimierzu Dolnym i Kraśniku.

Wykonywane przez nas ćwiczenia z zakresu drugiej i pierwszej klasy sportowej stały na dobrym poziomie i były gorąco oklaskiwane przez zawsze liczną widownię. Wspaniale ćwiczył na przyrządach Rysiek Augustyniak, zwłaszcza na drążku, poręczach i kółkach. Dużo braw zbierałem także i ja za ćwiczenia na poręczach. Dobrze wypadał na pokazach również Jurek Pleszczyński i inni nasi sportowi koledzy. W ćwiczeniach „wolno-cyrkowych” klasą dla siebie był Jasio Spratek (człowiek guma), późniejszy trener b. dobrej żeńskiej reprezentacji Lublina w akrobatyce sportowej, która odniosła sukcesy w kraju i poza jego granicami (np. w Holandii). Gwiazdą zespołu była zawodniczka o nazwisku Hempel, która ku zaskoczeniu Jasia i moim została w Holandii. Inne dziewczęta również szybko „podrastały” i nie w głowie były im ćwiczenia akrobatyczne. Jasio tak się tym zdenerwował, że przestał prowadzić zajęcia.

W czasie pochodów 1 – Majowych dawaliśmy pokazy na trasie całego przemarszu. Ćwiczyliśmy na poręczach ustawionych na ciężarowym samochodzie. Robiliśmy to ku wielkiej radości tłumów zgromadzonych wzdłuż Krakowskiego Przedmieścia i własnej satysfakcji. W niektórych pokazach udział brali także nasi judocy i kulturyści. Wśród tych ostatnich Franek Mazurek, który był tak pięknie umięśniony, że mógł służyć dla zainteresowanych do nauki anatomii, oraz Mirek Prandota, student psychologii na KUL-u. Był on wtedy jeszcze początkującym ciężarowcem /2/, ale bardzo dobrym judokiem. Miał też uzdolnienia humanistyczne, co w późniejszym okresie zaowocowało wydanymi książkami i wieloma artykułami z zakresu kulturystyki.

Organizatorem pokazów gimnastycznych był pan Antoni Gieraś /3/, zasłużony działacz lubelskiego TKKF-u, wspaniały człowiek, wysoko ceniony i długoletni prezes Ogniska „Sokół”. Na jego zaproszenie, w czasie naszych pokazów w sali kina „ Wyzwolenie” (maj 1961 r.) wystąpił Andrzej Jasiński mistrz Polski w kulturystyce oraz dwie urocze gimnastyczki ze stołecznego Klubu Sportowego „Targówek’ Warszawa. Połączenie ćwiczeń gimnastycznych z pokazem siły i sprawności kulturystów bardzo się publiczności podobało.

Jako gimnastycy z upodobania i zamiłowania, interesowaliśmy się także innymi dyscyplinami sportowymi, ale już tylko jako widzowie. W drugiej połowie lat pięćdziesiątych mieliśmy znakomitą reprezentację Polski w lekkiej atletyce (wunderteam). W dniu 1 sierpnia 1958 r. wielką atrakcją było międzypaństwowe spotkanie w lekkiej atletyce Polska - USA w Warszawie /4/. Do obejrzenie tych zawodów namówił mnie Leszek Iracki, który z pewnym wyprzedzeniem wykupił bilety wstępu w „Sport-Tourist” w Lublinie /5/. Do stolicy udaliśmy się pociągiem, razem z dużą grupą kibiców, którą skompletował znany lekkoatleta i szef PZLA w Lublinie Pan Hempel. W czasie zawodów doznaliśmy wielu radosnych chwil i niezapomnianych wrażeń. Obejrzeliśmy wspaniałe biegi Zdzisława Krzyszkowiaka, Jerzego Chromika i Zbigniewa Makomaskiego, skoki o tyczce Zenona Ważnego, rekordowe rzuty oszczepem Janusza Sidły dyskobola Edmunda Piątkowskiego i amerykańskich reprezentantów światowego formatu.

Do dzisiaj pamiętam pewną anegdotyczną wręcz sytuację z tego meczu. Leszek, który w lekkiej atletyce był z nas najbardziej zorientowany (m.in. biegał na dystansie 400 metrów) w pewnym momencie krzyknął do mnie: Wojtek, popatrz, ale „Babka”! Wstałem i zacząłem na trybunie szukać tej piękności i wtedy usłyszałem huraganowy śmiech moich kolegów, bo chodziło o dyskobolaRink - Babkę /6/, ale na murawie stadionu. No cóż, potwierdziłem im, że nie jestem mocny w tej dyscyplinie sportu.

W czasie studiów nie zajmowałem się wyłącznie nauką i sportem. Pomimo dużej ilości zajęć, znajdowałem również czas na rozrywki dla „ducha”. Chodziłem z kolegami na wszystkie premiery wystawiane w „Teatrze Muzycznym”( Operetka Lubelska ) i w Teatrze im. Juliusza Osterwy. Do wzrostu moich zainteresowań teatrem w dużym stopniu przyczyniła się Danusia Dragan, studentka czwartego roku filologii polskiej, zapalona teatromanka. Bardzo ładna i zgrabna dziewczyna o długich czarnych włosach i rozmarzonych, romantycznych oczach… Wielka szkoda, że po studiach znikła jak kamfora!

Mieliśmy także wykupione karnety w Filmowym Klubie Dyskusyjnym, który mieścił się wówczas w kinie „Rialto” na Starym Mieście (dawny budynek Teatru Miejskiego w XIX wieku). Nie omijaliśmy też holówek i wieczorków tanecznych organizowanych przez Rady Wydziałowe ZSP. Fajfy i różnorodne imprezy były organizowane również w Klubie Studenckim bloku „Amor”. Szczególną popularnością cieszyły się spotkania z aktorami i wybitnymi twórcami kultury. Bardzo sympatycznie zaprezentował się w klubie młody wówczas aktor z Teatru imienia. Juliusza Osterwy - Jan Machulski. Opowiadał zabawne anegdoty z życia ludzi teatru i kapitalnie, mimicznie inscenizował łowienie ryb. W jednej ze scen sztuki teatralnej p.t. „Sułkowski”- na planie pojawia się żołnierz, by zameldować, że konie są gotowe do jazdy i to była cała jego rola, ale nic nie mówi, Sułkowski (Stanisław Mikulski), po chwili wyczekiwania mówi głośno no, co chciałeś mi powiedzieć, że konie są gotowe? Tak, kiwnął głową aktor. Po zakończeniu spektaklu zapytał go – chłopie, co się z tobą stało? Zapomniałem powtórzyć roli –usłyszał odpowiedź! Po latach i on stał się dobrym i znanym aktorem.

Dużym wydarzeniem kulturalnym w środowisku studenckim było spotkanie ze znanym krytykiem teatralnym, publicystą i pisarzem – Jerzym Waldorfem. Brać studencka chciała zobaczyć i wysłuchać Mistrza Słowa. Sala pękała w szwach, a przed wejściem wiele osób. Mistrz wyniosły, iskrzący dowcipem wzbudził podziw słuchaczy. Kiedy w Warszawie przed spotkanie uzgadnialiśmy z nim dokładny termin spotkania, to z naszej strony padło pytanie, co mamy napisać na afiszu?- mruknął niezadowolony, że wystarczy tylko Jerzy Waldorf i będą tłumy. miał rację.

W roku 1958 byłem współorganizatorem „Juvenaliów”. Program obchodów był bardzo bogaty, a głównym wodzirejem był aktor z Teatru im. Juliusza Osterwy, pan Sikora. Święto studenckie trwało kilka dni. W sali Kina „Koziołek /7/, na Podzamczu, odbył się galowy program artystyczny przygotowany przez zespoły z naszej Uczelni. W czasie „Juvenaliów” w sali KW MO wystąpili też studenci z „Warszawskiej Stodoły” ze słynną i kontrowersyjną sztuką „Król Ubu”. Jej zasadnicza treść, to przede wszystkim frontalny atak na nasze narodowe, romantyczne tradycje walk o Niepodległość. Na pytanie, co zrobić z „wodzem”, który chce ruszyć do kolejnej szarży na wroga (w domyśle na „Wschód”), padła brutalna odpowiedź: ”uciąć mu penisa, pociąć na kawałki i rzucić w tłum niech szczy z radości”.

Na zakończenie święta żaków, w sali KW MO odbył się „Wielki Bal”. Atrakcją był wybór „Miss Juvenalii”. Konkursowemu Jury przewodniczyła Barbara Wachowiak, studentka Wyższej Szkoły Teatralnej im. Zelwerowicza w Warszawie, lublinianka, siostra Ignacego (Igi), znakomitego tancerza i choreografa z „Zespołu Pieśni i Tańca Ziemi Lubelskiej” (aktualnie „Zespół imienia Wandy Kaniorowej”).

Przypisy:
1/. Był nałogowym palaczem papierosów – zmarł z powodu nowotworu gardła.
2/. W późniejszych latach startował w zawodach w trójboju siłowym. Obecnie dalej ćwiczy na siłowni.
3/. Antoni Gieraś (1919-2013). W latach II RP zawodnik i działacz Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (w roku 1935 ukończył kurs instruktorów gimnastyki i wychowania fizycznego, i przestał uprawiać sport wyczynowy). Żołnierz Września 1939 r., w czasie okupacji członek polskiego podziemia niepodległościowego – Armii Krajowej, wybitny organizator i działacz sportowy w latach powojennych. Twórca „Sokoła” Lubelskiego. Zmarł w dniu 5 stycznia 2013 roku w wieku 93 lat; został pochowany w dniu 9 stycznia na Cmentarzu Rzymsko-Katolickim przy ulicy Lipowej w Lublinie. Cześć Jego świetlanej pamięci!.-(Obszerny wywiad z Antonim. Gierasiem p.t. „Trudna praca. Sport dla zdrowia” został zamieszczony w Kurierze Lubelskim z dnia 30 maja 1966r.).
4/. Na „Stadionie Dziesięciolecia” - o godz. 18-tej.
5/.Numer mojego biletu 001021, sektor 20, rząd 40.miejsce n r.24; cena biletu zł 9 + 1 zł. na PKOL.
6/.Rink - Babka, zawodnik USA, w roku 1960 osiągnął w rzucie dyskiem 59,91 m.
7/. W latach pięćdziesiątych była to jedyna duża hala w Lublinie, w której wyświetlano filmy , odbywały się , imprezy estradowe i zawody sportowe; aktualnie jest w niej market - bazar.

Autor: Waldemar Wojciech Bednarki, grudzień 2014 r.

JWIP.PL. Powyższe wspomnienia Pana Bednarskiego stanowią fragment rękopisu z Jego książki pt. „Upływa szybko życie jak potok płynie czas”. Na początku przyszłego roku książka ta będzie już w sprzedaży.
W naszym dziale: „wywiady” można zapoznać się z rozmową z W. Bednarskim, pt. „Ćwiczę rozum i ciało”.
Rej.813/HISTORIA – 72/2014.12.02/ JWIP.PL
Aktualizacja: 2015.02.20, godz.10:45