Jan Włodarek i Przyjaciele

Strona Główna

Nasz program

O nas

Forum

Galeria zdjęć

PIONIERZY

Kontakt

Artykuły:

Statystyka

Odwiedziło nas:
7356906
osób.

Oni są z nami:

Metoda naturalnego wychowania fizycznego. Autor: Jan Winnicki

Cała doktryna Heberta o wychowaniu fizycznym społeczeństwa podporządkowana jest właśnie temu celowi. Uważa on słusznie, że nie żyjemy obecnie w takich warunkach, w jakich żyli nasi przodkowie. Cywilizacja odsuwa nas coraz bardziej od natury i choć budowa nasza nie ulega zmianom, człowiek staje się coraz słabszy, ponieważ tryb jego życia jest mniej twardy. Aby uniknąć tej fizycznej degeneracji i zachować prawidłowy rozwój fizyczny, należy posługiwać się ruchami naturalnymi dla naszego gatunku.

Człowiek - twierdzi Hebert - nie jest wyobcowany z natury i nie może uchylić się od praw, które rządzą rozwojem fizycznym innych stworzeń. Każde stworzenie żyjące osiąga ten rozwój przez wykonywanie ruchów koniecznych dla jego egzystencji. Jak ptak lata, pies biega i skacze, tak człowiek chodzi, biega i skacze, wspina się, rzuca, walczy, pływa itd. Są to te same ruchy, które wykonywali codziennie nasi przodkowie i którymi posługują się i dziś jeszcze ludy pierwotne.

Dlatego nieodzowną potrzebą naszej rasy jest zapewnienie organizmowi wszechstronnej wytrzymałości i sprawności fizycznej. Dla osiągnięcia tych cech konieczne jest poświęcenie codziennie dostatecznej ilości czasu na ćwiczenia cielesne. W czasie ich wykonywania należy starać się powrócić do naturalnego trybu życia naszych przodków - chodzić, biegać, skakać na powietrzu, w jak najlżejszym ubraniu.

Jak zużytkować czas przeznaczony na wychowanie fizyczne? Ćwiczenia powinny obejmować ruchy stosowane w życiu codziennym, wykonywane w sposób ciągły, nieprzerwany - w chodzie i biegu. Każdemu rodzajowi ćwiczeń poświęcić należy tyle czasu, ile mu przysługuje, przy czym bieg, a ściślej mówiąc: wszelka zmiana miejsca jest ćwiczeniem podstawowym.

W zespołach prowadzonych szkołą Heberta ćwiczenia wykonuje się grupowo, pod kierunkiem instruktorów. Na pierwszym zajęciu dzieli się ćwiczących na 4 grupy: bardzo silni, silni, średni i słabi. Klasyfikacja taka pozwala instruktorowi dozować ćwiczenia odpowiednio do możliwości fizycznych poszczególnych grup. Każdy ćwiczący wykonuje wówczas ten sam ruch, ale z różnym natężeniem i odmiennym zuzyciem siły. Natężenie ćwiczeń powinno wzrastać w ciągu 2/3 czasu ich trwania, a potem zmniejszać sie stopniowo aż do końcowego marszu wypoczynkowego. Przerw między poszczególnymi rodzajami ruchów nie stosuje się; potrzebny odpoczynek osiąga się przez marsz wypoczynkowy po każdym ćwiczeniu.

Zalety metody naturalnej George Herberta wypływają z jej wszechstronności i możliwości objęcia wszystkich swoich zasięgiem: całej młodzieży - zarówno tej silnej, jak i słabszej oraz ludzi dorosłych. Dlatego też Francuska Federacja Wychowania Fizycznego, rozszerzając prace grupy heberystów założonej w 1937 roku, posługuje się właśnie metodą naturalną.

Jakkolwiek metoda Heberta nadaje się równie dobrze dla dzieci jak i dorosłych, to jednak sposób jej stosowania rózni się w poszczególnych przypadkach. W zastosowaniu dla dzieci np. metoda ta powinna mieć charakter wychowawczy, uwzględniać przy tym okres rośnięcia oraz proces kształtowania się kośćca i mięśni. U kobiet powinny zmierzać przede wszystkim do rozwinięcia wdzieku poruszania się i giętkości. Zadaniem jej w zastosowaniu do mężczyzn zupełnie już dojrzałych fizycznie powinno być utrzymanie sprawności i korygowanie deformacji spowodowanych pracą zawodową.
Aktywność społeczeństwa każdego kraju uzależniona jest przede wszystkim od zdrowia i wartości fizycznej jednostek. Przez organizację wychowania fizycznego, budowę stadionów zmniejsza się zachorowalność, a zwiększa wydajność pracy, unika się wypadków spowodowanych niezręcznoscią czy słabością, wytwarza przyjemniejszą atmosferę w pracy, szkole i domu, usuwając psychologiczne przyczyny złego samopoczucia.

Wydatki na wychowanie fizyczne zwracają się wielokrotnie (obliczono, ze we Francji choroby pochłaniają ok. 1/6 dochodu narodowego; w Polsce sumy wypłacane przez ZUS są równierz olbrzymie). Ochrona zdrowia przez wychowanie fizyczne jest kilkakrotnie mniej kosztowna niż leczenie.

Dobrze zorganizowane i opierające się na naukowych podstawach wychowanie fizyczne jest podstawą obrony przed chorobami. Wpajając zamiłowanie do ćwiczeń cielesnych, do ruchu na powietrzu i do higieny, dostarcza się ludziom przyjemnej rozrywki, wzmacnia się ich moralnie i fizycznie.
Autor: Jan Winnicki

Nie należy rozpoczynać treningu siłowego pod wpływem środków dopingujących i odurzających. Przed wykonywaniem opisanych tutaj metod treningowych i ćwiczeń należy się skonsultować z lekarzem. Autorzy i właściciel strony JWIP.PL nie ponoszą jakiejkolwiek odpowiedzialności za skutki działań wynikających bezpośrednio lub pośrednio z wykorzystania informacji zawartych na tej stronie.

Ostatnie Artykuły