Z cyklu: Osoby, wydarzenia, które trudno zapomnieć.

Trafiają się ludzie, o których się mówi i to niekoniecznie z racji wyników, jakie osiągnęli. Po prostu niektórzy z nas maja taki sposób życia, który u innych wyzwala śmiech, podziw, złość albo chęć naśladowania.

Było to w czerwcu 1982 albo 1983 roku. Mistrzostwa Polski w trójboju siłowym organizowało wtedy Zakopane, a na zawody wyznaczona została przestronna sala, oszklona z dwóch stron szybami od podłogi aż po sufit, co sugerowało, że jak słońce zaświeci, może być gorąco.

Tymczasem na dole, w chłodnych piwnicznych pomieszczeniach, rozgrzewało się 16 zawodników kategorii średniej. Znajdował się między nimi dziennikarz „Tygodnika Kulturalnego”, Mirosław Prandota, który zawsze tryska humorem, bo akurat wykonał siedem albo osiem przysiadów z ciężarem 165 kg i nawet się specjalnie nie zmęczył. Zamiast jednak rozgrzewać się dalej, usiadł na ławce4 i zaczął głośno myśleć. To mniej tak:
- Koledzy, ja już zrobiłem co trzeba i odkryłem, że jestem dziś w życiowej formie. „Ławę” mam słabszą, ale na przysiad wezmę chyba 185 kg, w „ciągu” jestem najlepszy, więc drugie, a może pierwsze miejsce mam „zaklepane” i wobec tego musze potrenować eleganckie wejście na „pudło”.

W kącie stało jakieś stare podium z numerami miejsc od pierwszego do trzeciego. Ku zdumieniu zawodników Mirek osunął rupiecia od ściany i rozpoczął przedstawienie. Zademonstrował pantomimicznie, jak wchodzi na pudło staruszek, grubas, miss Polonia i ktoś jeszcze. Ci zawodnicy, którzy po raz pierwszy startowali w Mistrzostwach Polski, gapili się na wesołka z otwartymi ustami, ale to jeszcze nie koniec. W pewnym momencie rozpoczął prezentacje różnych póz, w jakich kiedyś uwieczniono „wodza rewolucji”, którego pomnik był w pobliskim Poroninie.

Kulturystyczny kabaret trwałby dłużej, gdyby nie organizatorzy, którzy wywołali zawodników na górę. I tam dopiero zaczął się dramat. Szklane ściany zdążyły już nagrzewać się od słońca, że na sali zrobiło się gorąco, jak na plaży. W rezultacie Mirek, który miał rozpocząć przysiady od 180 kg, zażyczył sobie 165 i z najwyższym trudem wstał z tym ciężarem.

Tak się złożyło, że na pozostałych zawodnikach gwałtowne ocieplenie nie zrobiło większego wrażenia i w rezultacie Mirek, który z powodu upału aż się słaniał, zamiast na pudle, wylądował na IX miejscu, uzyskując w trójboju wynik aż o 30-40 kilogramów poniżej swoich możliwości.

Wszystko wskazywało na to, że "duch wodza rewolucji" zemścił się za parodiowanie jego „dostojności”, wdepnął na salę i dołożył na sztangę Mirka sporo niewidzialnych kilogramów.
Autor: Jan Włodarek Styczeń 2004 r.
Rej. 152/jw. - 22/ 201.10.19
Ostatnia aktualizacja 2010.10.26 godz.12: 16